Σκηνοθεσία: Κόστα Νίκας
Σενάριο: Κόστα Νίκας
Πρωταγωνιστούν: Γουίλ Γκάμπριελ, Άνταμ Χατζημανώλης, Μαγκνταλένα Στάμος
Παραγωγή: Aυστραλία, 2019
Διάρκεια: 14΄
Είδος: Μικρού μήκους
Βραβεία: 2 διεθνή βραβεία Σάντα Φε και Τορόντο και προτάθηκε για ένα ακόμη στο Λος Άντζελες
Ο Τζακ μετά από 15 χρόνια αποφασίζει να επισκεφτεί τον αδερφό του Φρανκ στη πόλη της Ουτοπίας. Ένα άγνωστο μέρος, τοποθετημένο χρονικά στο εγγύς μέλλον. Με το που πατάει το πόδι του έξω από το αεροδρόμιο, μ’ ένα ηλεκτρονικό βραχιολάκι που του τοποθετείται στο χέρι καταλαβαίνει ότι όλα είναι εκτός της λογικής που έχει συνηθίσει.
Πολίτες που καταδίδουν τους συμπολίτες τους μέσω των κινητών τους, κερδίζοντας μπόνους χρηματικής ανταμοιβής, διατηρώντας έτσι το τίτλο του «καλού πολίτη». Μόνιμες κάμερες παρακολούθησης στο εσωτερικό του σπιτιού που ελέγχουν το τρόπο που μιλάς και το τρόπο που ζεις, με πρόστιμα έλεγχου – φόβου για τυχόν παραβιάσεις, που σου αποστέλλονται ηλεκτρονικά. Πρόστιμα που αν δεν εξοφληθούν αποκλειστικά με πιστωτική κάρτα (καθώς τα μετρητά έχουν απαγορευτεί) αποκλείεσαι από πάσα λειτουργική πράξη που σου παρέχει το κράτος, τιμωρώντας σε επιπλέον ώστε να μην μπορείς να βγεις από τη πόλη-κράτος της Ουτοπίας.
Ο ομογενής Αυστραλός σκηνοθέτης Κόστα Νίκας κάνει μία αξιόλογη σκηνοθετική απόπειρα δείχνοντας κάποιες αλήθειες που δυστυχώς ήδη εφαρμόζονται και δεν αποτελούν προφητείες. Σκηνοθετεί μία Οργουελική κατάσταση, στην οποία ο αντίστοιχος «Μεγάλος Αδερφός» είναι ο φόβος που έχει διαποτίσει τους πολίτες ώστε να μη σκέφτονται, να μην αντιδρούν, να μη δημιουργούν προβλήματα, τοποθετώντας τους το ζυγό των μόνιμων πρόστιμων. Με την απουσία των δύο βασικών ελεγκτικών μηχανισμών, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης, δείχνει ότι το κράτος της Ουτοπίας έχει τόση δύναμη, ώστε και χωρίς μηχανισμούς καταστολής να μπορεί να κατασκευάσει πολίτες που δεν αντιδρούν, και να τους ελέγξει μόνο και μόνο εξαιτίας των φόβων που γεννά.
Ο σκηνοθέτης χτυπάει έτσι την πόρτα «του υπογείου» του Φιόντορ Ντοστογιέφκι που αναρωτιέται: «Ο άνθρωπος μόνο ένα πράγμα έχει ανάγκη· να είναι η θέλησή του εντελώς ανεξάρτητη, όσο κι αν του στοιχίζει αυτή του η ανεξαρτησία, όσες κι αν είναι οι κακές συνέπειες που συνεπάγονται. Ωστόσο, το επιθυμεί στ’ αλήθεια»;
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
