Γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1952.
Κινέζος σκηνοθέτης που διακρίθηκε για τη ρεαλιστική, ευαίσθητη, συμπονετική και ακλόνητη άποψη του για τις ζωές και τις ελπίδες των Κινέζων. Η πιο γνωστή του ταινία είναι η βραβευμένη με Χρυσό Φοίνικα στο 43ο Φεστιβάλ Καννών το 1993, «Αντίο, παλλακίδα μου».
Ο Τσεν ήταν γιός του δασκάλου και σκηνοθέτη Chen Huai’ai. Το 1967 στάλθηκε στην επαρχία Γιουνάν για να εργαστεί σε μια φυτεία καουτσούκ. Κατά τη διάρκεια του χρόνου του ανάμεσα στους φτωχούς εργάτες εκεί, ο Τσεν εντυπωσιάστηκε από τις τεράστιες διαφορές μεταξύ των φιλοδοξιών των αγροτών και της σκληρής πραγματικότητας της ζωής τους. Αφού έφυγε από το Γιουνάν, ο Τσεν ξεκίνησε μια πενταετή θητεία στο στρατό, η οποία περιελάμβανε μια σύντομη περιοδεία στο Λάος. Όταν επέστρεψε στο Πεκίνο το 1975, επέλεξε να ακολουθήσει μια καριέρα στον κινηματογράφο και όχι ένα πανεπιστημιακό πτυχίο με ειδικότητα στην ποίηση. Το 1978 μπήκε στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Πεκίνου, η οποία μόλις είχε ανοίξει ξανά μετά την Πολιτιστική Επανάσταση (1966–76). Λίγο μετά την αποφοίτησή του, ο Τσεν έγινε ηγετικό μέλος αυτού που έγινε γνωστό ως «Πέμπτη Γενιά» Κινέζων κινηματογραφιστών.
Η πρώτη ταινία του Τσεν, Huang tudi (1984, Yellow Earth), κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών. Αφηγείται την ιστορία ενός κομμουνιστή στρατιώτη, που επισκέπτεται ένα χωριό για να μαζέψει παλιά τραγούδια. Αυτή την ταινία ακολούθησε τον επόμενο χρόνο το Dayuebing (The Big Parade), που απεικονίζει νεαρούς στρατιώτες να εκπαιδεύονται για μια στρατιωτική παρέλαση στο Πεκίνο. Το Haizi wang (1987, King of the Children) είναι η ιστορία ενός νεαρού δασκάλου που στάλθηκε σε ένα άθλιο αγροτικό σχολείο «για να μάθει από τους χωρικούς». Η τέταρτη ταινία του Τσεν, Bienzou bienchang (1991, Life on a String), εξιστορεί τις πράξεις ενός τυφλού παραμυθά και του τυφλού μαθητευόμενου του καθώς περιφέρονται στην ύπαιθρο.
Το Farewell My Concubine παρακολουθεί τη ζωή δύο ηθοποιών της όπερας του Πεκίνου, του Cheng Dieyi (που υποδύεται η Leslie Cheung) και του Duan Xiaolou (Fengyi Zhang), από τη νεότητά τους και την αυστηρή εκπαίδευσή τους στη δεκαετία του 1920 έως τα χρόνια μετά την Πολιτιστική Επανάσταση. Με πρωταγωνίστρια την πολυαγαπημένη ηθοποιό Gong Li ως Juxian, τη γυναίκα που μπαίνει ανάμεσα στους άνδρες, η ταινία ήταν αξιοσημείωτη για την ειλικρινή απεικόνιση της ομοφυλοφιλικής αγάπης και τον ρόλο της κοινωνίας στην προδοσία αγαπημένων προσώπων. Το Farewell My Concubine μοιράστηκε (με το The Piano της Jane Campion) τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών το 1993. ήταν η πρώτη κινεζική ταινία που κέρδισε το βραβείο. Η ταινία τιμήθηκε επίσης στο φεστιβάλ με βραβείο από τη Διεθνή Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου «για τον λαμπρό συνδυασμό του θεαματικού και του οικείου».
Η ενθουσιώδης ανταπόκριση που έλαβε η ταινία στο εξωτερικό δεν επαναλήφθηκε και στο εσωτερικό. Τον Ιούλιο του 1993, η κινεζική κυβέρνηση απαγόρευσε μια ήδη λογοκριμένη έκδοση μετά από μια προβολή δύο εβδομάδων στη Σαγκάη και μια μοναδική προβολή στο Πεκίνο. Οι αρχές ανέφεραν την ομοφυλοφιλική συμπεριφορά ως δικαιολογία για την απαγόρευση. Αποθαρρυμένος από αυτή την επίπληξη, ο Τσεν άφησε στην άκρη σχέδια για δύο έργα για την Πολιτιστική Επανάσταση. Ένα μήνα αργότερα, ωστόσο, η ταινία άνοιξε ξανά στην Κίνα με πρόσθετο μοντάζ που δεν άλλαξε ουσιαστικά τη βασική ιστορία και διατήρησε την τελική σκηνή – μια αυτοκτονία.
Στη συνέχεια, ο Τσεν σκηνοθέτησε το ρομαντικό Fengyue (1996, Temptress Moon) και το ιστορικό δράμα Jing Ke ci Qinwang (1998; The Emperor and the Assassin) πριν μπει στον αγγλόφωνο κινηματογράφο με το θρίλερ Killing Me Softly (2002) χωρίς όμως επιτυχία. Επέστρεψε στα κινεζικά θέματα με το συναισθηματικό He ni zai yiqi (2002, Together), τα έπη πολεμικών τεχνών Wuji (2005, The Promise) και Mei Lanfang (2008, Forever Enthralled). Επιδεικνύοντας το εύρος του, ο Chen σκηνοθέτησε το Zhaoshi guer (2010, Sacrifice), το οποίο βασίστηκε σε ένα zaju του 13ου αιώνα (μια κινεζική δραματική μορφή), καθώς και το Sousuo (2012, Caught in the Web), ένα σχόλιο για τις κοινωνικές επιπτώσεις της σύγχρονης τεχνολογίας. Οι μεταγενέστερες ταινίες του περιλαμβάνουν το δράμα πολεμικών τεχνών Dao shi xia shan (2015, Monk Comes Down the Mountain) και το Kûkai (2017, Legend of the Demon Cat), μια μυθοπλασία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ. Επιπλέον, ο Chen συνσκηνοθέτησε το Chang jin hu (2021, The Battle at Lake Changjin), σχετικά με μια στρατιωτική εκστρατεία στον πόλεμο της Κορέας. Αυτό το πολεμικό έπος αποδείχτηκε εξαιρετικά δημοφιλές, καθώς έκανε ρεκόρ στο κινεζικό box office.
CP
