Σκηνοθεσία: Ρούμπεν Έστλουντ

Σενάριο: Ρούμπεν Έστλουντ  

Πρωταγωνιστούν: Χάρις Ντίκινσον, Τσάρλμπι Ντιν Κρικ, Γούντι Χάρελσον, Ντόλι ντε Λεόν

Παραγωγή: Σουηδία, Γαλλία, Μ. Βρετανία, Ελλάδα, 2022

Διάρκεια: 147΄

Επιστροφή του βραβευμένου σουηδού σκηνοθέτη Ρούμπεν Έστλουντ στα κινηματογραφικά δρώμενα. Μετά το πρώτο του σκηνοθετικό θρίαμβο στην «Ανωτέρα Βία» και τον πρώτο Χρυσό Φοίνικα με την ταινία «Τετράγωνο», καταφέρνει και πάλι με την ταινία «Το Τρίγωνο της Θλίψης» να τον κερδίσει. Έτσι εισέρχεται στο κλειστό κλαμπ των σκηνοθετών που έχουν κερδίσει δις το Χρυσό Φοίνικα.

Σταθερός στη θεματολογία του, καταπιάνεται με τη κατάρρευση της σύγχρονης ζωής και του lifestyle που αλλάζει με την ευρεία χρήση πλέον του κινητού τηλεφώνου. Στο κέντρο του κάδρου τοποθετεί τον Καρλ (Χάρις Ντίκινσον) και την Γιάγια (Τσάρλμπι Ντιν Κρικ). Ζευγάρι από δύο γνωστά μοντέλα της εποχής που ασχολούνται με την υπάρχουσα μόδα των influencer. Παρόλο που βρίσκονται στο ίδιο καζάνι, ο Καρλ παρουσιάζεται εμφανώς πιο ρομαντικός και έτοιμος να πραγματοποιήσει κάθε θυσία για τη σύντροφό του, η οποία νιώθει τρομακτική ηδονή μέσω αυτής της ζωής που είναι συνδεδεμένη με το κινητό της.

Η Γιάγια θα κερδίσει μια κρουαζιέρα σε μια πολυτελή θαλαμηγό στις ελληνικές θάλασσες. Πάνω της συνταξιδεύουν όλες οι μορφές του σύγχρονου καπιταλισμού, σκαλισμένες πάνω σε ανθρώπινες μορφές. Στο πρόσωπο του καθενός τοποθετείται σε σειρά όλο το πρόβλημα που βιώνουμε εδώ και δεκαετίες. Αποκορύφωμα η κόντρα του βαθύπλουτου Ρώσου αντικομμουνιστή με τον αλκοολικό Αμερικανό καπετάνιο Τόμας (Γούντι Χάρελσον), λάτρη του κομμουνισμού. Η κόντρα τους προσφέρει ένα ρεσιτάλ χιούμορ με μεγάλες δόσεις αλήθειες που πολλοί αρνούνται εκατέρωθεν.

Το όλο κλίμα της ιδανικής εύπορης ομαλότητας διακόπτεται από την επίθεση πειρατών με αποτέλεσμα το βύθισμα της θαλαμηγού. Όσοι κατάφεραν να επιβιώσουν θα βρεθούν ναυαγοί σε μια παραλία. Στην παραλία της Χιλιαδούς στην Εύβοια γίνεται ηγέτης η μέχρι πρότινος ασήμαντη υπεύθυνη για τις τουαλέτες στο πλοίο, μια γυναικά από την Άπω Ανατολή, η Άμπιγκαιλ (Ντόλι ντε Λεόν), η οποία απλά ξέρει τον τρόπο να επιβιώσει, σε αντίθεση με την άρχουσα τάξη, με αποτέλεσμα όλοι να πέσουν στα πόδια της. Ξάφνου το παιχνίδι παίζεται με άλλους όρους που κανείς τους δεν έχει συνηθίσει. Στην ερημιά φυσικά χρήσιμο είναι ό,τι τρώγεται, καθώς και οι τρόποι που θα επιβιώσεις και όχι από πόσα καράτια χρυσάφι είναι το ρολόι σου ή τι σύμβολο έχει το κλείστρο της τσάντας σου. Εκεί πολύ εύστοχα έρχεται ο σκηνοθέτης να δώσει νέους ρόλους ανάμεσα στα άτομα και να παραλληλίσει το βύθισμα του πλοίου με το βύθισμα του δυτικού πολιτισμού.

Σε ακόμα μια ταινία το καυστικό χιούμορ του σκηνοθέτη Ρούμπεν Έστλουντ δείχνει το μονοπάτι για τον τερματικό που είναι έτοιμο να χτυπήσει το καμπανάκι του. Καπιταλισμός σε πλήρη σήψη με influencers, ακριβά γούστα, συναισθηματική κενότητα, υποκινούμενα κινήματα για τη δήθεν σωτήρια του πλανήτη και των καταπιεσμένων μειονοτήτων από τους ίδιους που τα έκανα όλα μαντάρα πριν, άνθρωποι 2ης διαλογής, η μόδα της πολιτικής ορθότητας που σαρώνει τα πάντα στο διάβα της δίχως σκέψη, μόνο με δριμύ κατηγορώ σε όποιον αντιτίθεται. Όλα αυτά γίνονται ένα σε μια εξαιρετική αλληγορική σεκάνς που όλη η πολύ – τέλεια που πατάει της θαλαμηγό θα «πνιγεί» με ακαθαρσίες από τις μπουκωμένες τουαλέτες που οι ίδιοι γεμίζουν. Ένα ξέβρασμα ακαθαρσιών δίχως σταματημό από τις λουξ τουαλέτες που μας περιβάλλουν χρόνια τώρα, προσδοκώντας μόνο το κέδρος με οποιοδήποτε ηθικό κόστος.

Λεωνίδας Ρηγόπουλος

Leave a comment