Σκηνοθεσία: Πίτερ Γουίαρ
Σενάριο: Άντριου Νίκολ
Παίζουν: Τζιμ Κάρεϊ, Εντ Χάρις, Λόρα Λίνεϊ
Παραγωγή: ΗΠΑ
Διάρκεια: 1 ώρα 43 λεπτά
Ο Τρούμαν Μπέρμπανκ (Τζιμ Κάρεϊ) ανακαλύπτει ότι είναι ο πρωταγωνιστής στο πιο μεγαλεπήβολο ριάλιτι σόου που πραγματοποιήθηκε ποτέ.
Όλα φαίνονται να πηγαίνουν ρολόι στη ζωή του Τρούμαν. Έχει μια δουλειά γραφείου για την οποία ο παιδικός του φίλος Μάρλον “θα σκότωνε”, μια σύζυγο που ανυπομονεί να κάνει μαζί του παιδιά, αυτοκίνητο, κήπο με γκαζόν. Με λίγα λόγια ζει το αμερικάνικο όνειρο στο έπακρο, μόνο που το ζει σε μια άλλη εκδοχή, ίσως στη μόνη που υπήρξε ποτέ, ακόμα και ως όνειρο. Μέσα σε ένα γιγάντιο σκηνικό, το οποίο είναι το μόνο ανθρώπινο έργο που φαίνεται από το διάστημα μαζί με το Σινικό Τείχος.
Ο σεναριογράφος Άντριου Νίκολ θα μπορούσε να είναι και προφήτης και μάλιστα ένας από τους κορυφαίους προφήτες που διαθέτει η ανθρωπότητα. Περίπου είκοσι χρόνια μετά, ο κόσμος αποτελείται από επίδοξους μικρούς Τρούμαν. Η διαφορά έγκειται στο ότι οικειοθελώς μπαίνουμε στη θέση του, μαρτυρώντας όλα τα μυστικά μας, ποζάροντας μπροστά στις κάμερες των κινητών μας, έτοιμοι να τρομοκρατηθούμε από κάποια είδηση. Το παράδοξο είναι ότι μάλλον επιζητούμε την τρομοκρατία για να καταφύγουμε τελικά σε μία ασφάλεια στρεβλή και κακορίζικη.
Ο Τρούμαν αρχίζει να νιώθει ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος μετά από μια σειρά ατυχημάτων : Αρχικά ένας προβολέας πέφτει απ’ τον ουρανό, οι γνωστοί του τον στήνουν καλύτερα στο κάδρο για να πλασάρει το προϊόν βέλτιστα, ο πατέρας του, που ο Τρούμαν τον θεωρούσε νεκρό, παρεισφρέει στο σκηνικό ενώ κάθε απόπειρά του για φυγή για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή του αποβαίνει μάταιη. Και τη στιγμή που η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει τόσο πολύ με τον Τρούμαν να νιώθει ότι χάνει τα λογικά του, η σύζυγός του επιδίδεται σε τοποθέτηση προϊόντος.
Οι ειδήσεις στο ραδιόφωνο και οι τίτλοι των εφημερίδων μοιάζουν να απαντούν στους φόβους του. Φτάνει, λοιπόν, η στιγμή για τη μεγάλη απόδραση, που θα πραγματοποιηθεί διαμέσου της θάλασσας, για την οποία ο Τρούμαν τρέφει μεγάλη φοβία μετά από τον σκηνοθετημένο πνιγμό του πατέρα του. Και τότε ο “δημιουργός” – τιμωρός ξεσπά όλη την οργή του πάνω στο αγαπημένο του τέκνο. Εδώ, ο άνθρωπος δεν εκδιώκεται από τον “παράδεισο”, αλλά φεύγει οικειοθελώς.
Το μέσο ήταν κάποτε το μήνυμα. Τώρα πια η πραγματικότητα είναι το μήνυμα. Η πραγματικότητα, δημιουργημένη από τον σκηνοθέτη – δημιουργό και αποδεκτή από τον άνθρωπο – δέκτη. Ο Τρούμαν άντεξε 10913 μέρες συνεχόμενες on air. Περίπου 30 χρόνια. Διάλεξε ¨τα ίδια ψέματα, την ίδια εξαπάτηση” που υπάρχουν εκτός στούντιο. Είναι ο άνθρωπος που ελπίζει σε κάτι καλύτερο και παλεύει για αυτό μέχρι τέλους. Μια σπουδαία ταινία από τον Πίτερ Γουίαρ.
Ανδρέας Άννινος
