Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Νόλαν
Σενάριο: Κρίστοφερ Νόλαν
Παίζουν: Τζον Ντέιβιντ Ουάσινγκτον, Ρόμπερτ Πάτινσον, Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, Κένεθ Μπράνα
Παραγωγή: Αγγλία, ΗΠΑ – 2020
Διάρκεια: 2 ώρες 30 λεπτά
Ένας αμερικανός πράκτορας (στιλ Τζέιμς Μποντ) οργώνει τον πλανήτη με σκοπό του να αποτρέψει ένα γεγονός, που θα έχει τρομακτικές συνέπειες για τον άνθρωπο σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο Κρίστοφερ Νόλαν επιστρέφει με ένα θρίλερ κατασκοπίας, στο οποίο η μόνη σεναριακή καινοτομία που εισάγεται, έχει να κάνει με τα λεγόμενα ανεστραμμένα υλικά. Κάπως έτσι, η μετακίνηση στον χωρόχρονο, ένα τετριμμένο και εξαντλημένο θέμα, γίνεται αφορμή για να αναπτυχθεί και να υμνηθεί ο γνωστός ηρωισμός των αμερικανών, που μοιάζει να είναι η κατακλείδα του Tenet. Ο Νόλαν έχει έναν δικό του τρόπο να εκφράζεται, που όμως είναι καταδικασμένος να καταρρεύσει όταν το σενάριο είναι επιεικώς λίγο, γεγονός που κραυγάζει στην ταινία αυτή.
Το πρόβλημα και εδώ, όπως και στις περισσότερες ταινίες του, είναι η ακατανίκητη επιθυμία του να εντυπωσιάσει το θεατή. Η προσπάθειά του αυτή δεν γίνεται μέσω μιας σφιχτής σεναριακής δομής, μιας ευφάνταστης ιστορίας ή και μέσω τεχνικών που αναδεικνύουν τις δυνατότητες του μέσου, αλλά μέσω των οπτικών και ηχητικών εφέ, δηλαδή μέσα από παρωχημένα και πεζά σχήματα, που εντοπίζονται κυρίως στο φάσμα της αποβλάκωσης. Ένα ανελέητο μπάσο χτυπάει στα κόκαλα του θεατή καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας, πληροφορίες παρέχονται ανελέητα, χωρίς κανένα περιθώριο επεξεργασίας, ενώ η διάρκεια των πλάνων θυμίζει βιντεοκλίπ των Prodigy.
Τεμάχια δράσης που το ένα διαδέχεται το άλλο, αυτόνομες δόσεις διασκέδασης, διευθετούν τον φιλμικό χρόνο παράγοντας ένα οπτικοακουστικό έργο, πραγματικό βιασμό των αισθήσεων, με προφανή σκοπό την κάμψη των αντιστάσεων και την πλήρη παράδοση στο απόλυτο κενό. Διότι, το Tenet είναι ένα κενό σημείο. Δεν σημαίνει τίποτα, δεν παράγει τίποτα, απλώς βρίσκεται στις κινηματογραφικές αίθουσες για να διασκεδάσει και να αποβλακώσει. Όμως, ακόμα και αν αντιμετωπιστεί σαν μια ταινία βιομηχανίας – άλλωστε περί αυτού πρόκειται – τα συνεχή expositions, ένας ορυμαγδός από προφορικές παρουσιάσεις του σεναρίου μέσα από τους διαλόγους των ηθοποιών, προκαλούν αμηχανία και εκνευρισμό.
Συν τοίς άλλοις, το Tenet βρίθει στερεοτύπων, καθώς ο αμερικανός είναι ο θετικός πρωταγωνιστής που είναι έτοιμος να θυσιαστεί, ο «ξένος» (με προτίμηση στους σλαβόγλωσσους) είναι ο κακός που είναι έτοιμος να θυσιάσει, και η γυναίκα είναι ένα άβουλο ον που μόνο καταναλώνει και είναι έτοιμη να σκορπίσει τον κόσμο στους πέντε ανέμους χάριν της ανάγκης της για εκδίκηση! Ανεκδιήγητα πράγματα συμβαίνουν στο Tenet, που εν τέλει πρόκειται για ένα κράμα στοιχείων από τις προηγούμενες ταινίες του Νόλαν, χωρίς ίχνος έμπνευσης και συνοχής.
Ανδρέας Άννινος
