Σκηνοθεσία: Ματ Τυρνάουερ
Πρωταγωνιστούν: Στιβ Ρουμπέλ, Ίαν Σρέιτζερ, Νόρμα Καμαλί, Νάιλ Ρότζερς
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2018
Διάρκεια: 98΄
Τέλη της δεκαετίας του 1970 και ο Στιβ Ρουμπέλ με τον Ίαν Σρέιτζερ αποφασίζουν να χτίσουν το δικό τους ονειρικό Κολοσσαίο μέσα στο κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μανχάταν. Ένα Κολοσσαίο που δεν θα αφορά μονομαχίες και θηριομαχίες τις οποίες παρουσίαζαν στο λαό οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες, αλλά επικές ξέφρενες νύχτες εσωτερικών μοναδικών σόου, που μέχρι τότε δεν είχε υπάρξει κάτι ανάλογο. Μεγαλωμένοι από παιδιά μαζί, καταγόμενοι από οικογένειες μεσαίας τάξης του Μπρούκλιν προσπαθούν να πάρουν και αυτοί το δικό τους μερίδιο στη πίτα του αμερικάνικου ονείρου και να μεταπηδήσουν στις ανώτερες αστικές τάξεις.
Δικηγόρος ο Ίαν και ιδιοκτήτης εστιατορίων ο Στιβ, μη ικανοποιημένοι από τη πορεία της καριέρας που έχουν επιλέξει μέχρι τότε θα εκμεταλλευτούν άριστα τα χαρίσματα που έχουν και τις ευνοϊκές συνθήκες της εποχής για να καταστρώσουν το πλάνο τους για την ίδρυση του ιστορικού κλαμπ. Σε μία εποχή που μόλις έχει λήξει ο πόλεμος του Βιετνάμ και το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ έχει πλήξει την Αμερική, ο κόσμος ψάχνει ήδη εναλλακτικές λύσεις μέσω της χρήσης ναρκωτικών που βρίσκεται σε έξαρση, και της σεξουαλικής απελευθέρωσης προκειμένου να περάσει απλά καλά χωρίς ουσιώδεις αναζητήσεις.
Πατώντας πάνω στην άνθιση της ντίσκο μουσικής που ήταν αρχικά μία περιθωριακή μουσική που άκουγαν κυρίως οι μαύροι και η γκέι κοινότητα σε δικές τους μικρές ντισκοτέκ, ψάχνουν και βρίσκουν τον ιδανικό χώρο σε μία παραμελημένη γειτονία του Μανχάταν. Μία πρώην όπερα, στο Γουέστ Σάιντ στη 54η Οδό γίνεται το σημείο αναφοράς για να ξεκινήσει αυτό το όνειρό τους. Καταφέρνουν με τις επικοινωνιακές ικανότητες τους να δομήσουν μέσα σε λίγες εβδομάδες με δανεικά χρήματα ένα χώρο που όμοιος του δεν είχε υπάρξει ξανά ως νυχτερινό μαγαζί.
Στις 26 Απριλίου 1977 ανοίγει τις πόρτες του το «Studio 54» και χαρίζει για σχεδόν 3 χρόνια στο κοινό του αυτό που αναζητούσε η εποχή με όλη τη γνωστή ελίτ να παρελαύνει καθημερινά σε σημείο εθισμού. Όλοι ένιωθαν ασφαλείς, προστατευμένοι – διάσημοι και μη – μέσα στον άβατο αυτό χώρο, διασκεδάζοντας με οτιδήποτε μπορεί να σκεφτεί η ανθρωπινή φαντασία. Όλα σε περίσσια αφθονία: ποτό, ναρκωτικά, ρωμαϊκά όργια, μουσική, χορός ήταν κάποιες από τις παροχές του. Όμως αυτό δεν κρατάει για πολύ και οι δύο τους έρχονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη για διάφορες ατασθαλίες κυρίως όμως για φοροδιαφυγή. Η σύλληψή τους και η καταδίκη τους οδηγεί μία για πάντα στη λήξη αυτού του «ρεαλιστικού μύθου» που είχαν στήσει.
Το ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη Ματ Τυρνάουερ αποτυπώνει το ζενίθ, τα προβλήματα και το ναδίρ των δύο ιδιοκτητών μέσα από το αξιόλογο οπτικοαουστικό υλικό και τις μπόλικες φωτογραφίες που διαθέτει στη συλλογή του ο Ίαν Σρέιτζερ. Μέσα από αυτά και τις προσωπικές μαρτυρίες διασήμων – συνεντεύξεις – ξετυλίγονται οι αποκαλύψεις, το κουβάρι των αναμνήσεων τόσο από τον έναν εκ των δύο ιδιοκτήτων όσο και από τους τότε συνεργάτες και πελάτες τους. Η δομή του δεν ξεφεύγει από τη συνήθη περπατημένη των μέινστριμ ντοκιμαντέρ, καθώς μέσα από το ήδη αρκετό αρχειακό υλικό γεμίζει αρκετά πλάνα ξεφορτώνοντας μία και έξω την ουσία του θέματος, ενώ οι συνεντεύξεις που παρατίθενται είναι συναισθηματικά φορτισμένες και γεμάτες κλισέ. Στέκεται ιδιαίτερα στα άτομα που ασχολήθηκαν με το κλαμπ και το γκλάμουρ κομμάτι της ύπαρξης του, μη εμβαθύνοντας τόσο πολύ σε ότι έχει σημασία για τον ξεθωριασμένο μύθο που άφησε πίσω του. Ένα μύθο που έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως σε πολλές ταινίες κυρίως του Χόλυγουντ και σειρές τύπου Νέτφλιξ (πρόσφατο παράδειγμα η σειρά Χάλστον).
Εν ολίγοις η ατάκα του ιδιοκτήτη Στιβ Ρουμπέλ, «Πρέπει να φτιάξεις μία καλή ποντικοπαγίδα για να προσελκύσεις τα ποντίκια», δείχνει πώς αντιμετώπιζαν οι δύο φερέλπιδες νεαροί ιδιοκτήτες τόσο τον τρόπο διασκέδασης όσο και τα πάρτι άνιμαλ – πελάτες. Διανύοντας μία εποχή που από τότε έχτιζε λάθος πρότυπα και αντιλήψεις σχετικά με το τι είναι επιτυχία στη ζωή, κατέληξε αυτός ο μύθος της τέλειας διασκέδασης να αποτελεί μέρος της ψεύτικης ευημερίας και ευτυχίας που κατέρρευσε.
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
