από τον σιν-ένοχο Νικόλαο Ε. Καββαδία
Το Sheffield είναι μιά πόλη, που αγαπώ.
Ενεγράφη στην μνήμη μου εξ αιτίας της φοβερής τραγωδίας του Χίλσμπορο (https://www.sport24.gr/auto24/afieromata/chilsmporo-i-sokaristiki-tragodia-kai-mia-sygklonistiki-martyria.9597155.html), αλλά η Ζωή, η μεγαλυτέρα όλων σενεριογράφος, μου έγραφε να ζήσω την πόλη από κοντά.
Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2009 βρέθηκα στην πόλη αρκετές φορές, φιλοξενούμενος ενός καλού φίλου.
Έτσι είχα την ευκαιρία να ζήσω (σ)την πόλη και να δημιουργήσω μιά εικόνα της όχι σαν τουρίστας, αλλά σαν Ταξιδευτής.
Εκτός των άλλων είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και το κινηματογραφικό Sheffield, κάτι, που με έκανε να αγαπήσω την πόλη βαθιά, σε βαθμό, που θα ήθελα να ζω και να δημιουργώ σε αυτήν. Το γιατί δεν το έκανα δεν είναι θέμα αυτού του άρθρου…
Κάπως έτσι, τον Νοέμβριο του 2009, έζησα την μοναδική εμπειρία να γευθώ από κοντά το Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ Σέφφιλντ – Sheffield DocFest.
Παρ΄ότι από τις αρχές του 21ου αιώνα ήμουν εθισμένος στο Ντοκυμανταίρ (ας είναι καλά ο ένας και μοναδικός Δημήτρης Εϊπίδης και το Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου αιώνα) στο Σέφφιλντ έπαθα ένα σοκ.
‘Ηταν η πρώτη φορά, που, παρ΄ότι στα χαρτιά, παρακολουθούσα και κάλυπτα το Φεστιβάλ σαν δημοσιογράφος, στιγμή δεν ένιωσα έτσι.
Το Φεστιβάλ είναι δημιουργημένο με τέτοιο τρόπο, που, ανεξάρτητα από την δηλωμένη ιδιότητά σου, αγκαλιάζει όλους όσοι το παρακολουθούν με τον ίδιο τρόπο: σαν μέλη της Μεγάλης Οικογένειας του Ντοκυμανταίρ.
Στο Φεστιβάλ του Σέφφιλντ στην πράξη δεν υπάρχουν ιδιότητες. Από τον εθελοντή μέχρι τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή, από τον ταπεινό δημοσιογράφο μέχρι τον διάσημο σκηνοθέτη ή παραγωγό, όλοι νιώθουν σαν μέλη της ίδιας οικογένειας.
Το Φεστιβάλ του Σέφφιλντ διαρκεί 6 όλες κι όλες ημέρες, όσο, δηλαδή, πρέπει να διαρκέσει γιά να μην κουράσει και κουρασθεί.
Το Φεστιβάλ του Σέφφιλντ είναι μιά ανοικτή αγκαλιά, που τις έξι ημέρες, που διαρκεί, συνεχώς κινείται και ανοίγει γιά να χωρέσει όλους, όσοι αγαπούν το Ντοκυμανταίρ.
Στο Φεστιβάλ του Σέφφιλντ μπορείς να πας σαν θεατής, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, και να φύγεις έχοντας βρει παραγωγό γιά το ντοκυμανταίρ, που θέλεις να γυρίσεις!
Το Φεστιβάλ ξεκίνησε το 1994 και ήταν περισσότερο μιά συνάντηση γιά επαγγελματίες (σκηνοθέτες και παραγωγοί οι περισσότεροι με έδρα το Λονδίνο και πολύ καλεσμένοι, κυρίως διανομείς, εκτός Βρεττανίας).
Στο πέρασμα του χρόνου έγινε αυτό, που είναι σήμερα: ένα από τα μεγαλύτερα Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ στον κόσμο (κατά πολλούς το τρίτο σπουδαιότερο), που μπορεί να έχει σαν βάση του την πόλη του Σέφφιλντ, αλλά είναι, ουσιαστικά, Παγκόσμιο.
Και από το 2012 το Φεστιβάλ διεξάγεται όχι τον Νοέμβριο, αλλά τον Ιούνιο. Ακόμα μιά κρίσιμη αλλαγή, που βοήθησε το Φεστιβάλ.
Ας πάμε τώρα στο φετινό Φεστιβάλ, που γίνεται με την συμπλήρωση των τριάντα χρόνων από το πρώτο Φεστιβάλ, που πιό πολύ έμοιαζε με επαγγελματική συνάντηση και λιγότερο με το σπουδαίο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ, που είναι σήμερα.
Στο φετινό Sheff Doc (12-17 Iουνίου), κάτω από τον γενικό τίτλο “Reflections On Realities”, εκτός των άλλων, θα προβληθούν 108 ταινίες, οι οποίες κατανέμονται ως εξής: 48 Παγκόσμιες Πρεμιέρες, 14 Διεθνείς, 17 Ευρωπαϊκές, 29 Βρεττανικές με 56 χώρες να συμμετέχουν στην παραγωγή τους. – https://www.sheffdocfest.com/news/announcing-our-full-public-programme-sheffield-docfest-2024
Η Νέα Διευθύντρια του Φεστιβάλ Annabel Grundy (https://www.sheffdocfest.com/news/announcing-our-new-managing-director-annabel-grundy) σημειώνει: “Το Ντοκυμανταίρ μπορεί να δώσει φωνή σε εκείνους, που δεν ακούγονται, να λειτουργήσει σαν ένα πολύτιμο εργαλείο γιά αλλαγή και να διηγηθεί απίστευτες ιστορίες, που ενώνουν τους ανθρώπους“.
Όσο γιά το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ θα πεί με νόημα: “Είμαι βαθύτατα συγκινημένη γιά την ομάδα του Φεστιβάλ, που δημιούργησε ένα προσεγμένο, συμπονετικό και ισορροπημένο Πρόγραμμα έχοντας πάντα στο μυαλό της τους σκηνοθέτες”.
Μπορείτε να πάρετε μιά γεύση του Προγράμματος εδώ: https://www.sheffdocfest.com/festival/2024/explore
Δυστυχώς θα καλύψω το φετινό Sheff Doc από απόσταση, ελπίζοντας, ότι σύντομα θα ξαναβρεθώ στο Σέφφιλντ, μιά πόλη, που αγαπώ και μου επιτρέπει να αναπνέω.
Στο Σέφφιλντ, που αγαπώ, στα Ντοκυμανταίρ, που λατρεύω!
