Ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες που γνώρισε η ανθρωπότητα, ο ιρανός Αμπάς Κιαροστάμι, ήρθε στον κόσμο σαν σήμερα 22 Ιουνίου το 1940. Εξαιρετικός ζωγράφος αλλά και φωτογράφος, ο Κιαροστάμι σκηνοθέτησε μια σειρά από αριστουργήματα στα οποία η ποίηση, το πρωτογενές σκηνοθετικό βλέμμα, τα παστέλ χρώματα, οι ειλικρινείς άνθρωποι και οι αυθεντικές ιστορίες έρχονται να συναντήσουν τον στοχασμό και τη σοφία ενός μεγάλου πνεύματος της Τέχνης.
Πού είναι το σπίτι του φίλου μου; (1987), Και η ζωή συνεχίζεται (1992) , Μέσα από τους Ελαιώνες (1994), Η γεύση του κερασιού (1997) μερικές από τις ταινίες στις οποίες ξεχειλίζει η ευαισθησία ενός γενναιόδωρου δημιουργού. Τα παιδιά, τα τοπία, οι άνθρωποι, η αρχιτεκτονική συντονίζονται στην ανάγκη του Κιαροστάμι να μας μιλήσει για τα βιώματά του και τη σύλληψη του πραγματικού στα γυρίσματα μιας ταινίας. Οι λεπτές διαχωριστικές γραμμές πραγματικότητας και μυθοπλασίας βρίσκονται στο επίκεντρο της προβληματικής του μεγάλου Κιαροστάμι.
Στο απόγειο του έργου του βρίσκουμε ένα οπτικοακουστικό δοκίμιο για τον κινηματογράφο, ένα φιλμ που όμοιό του δεν υπάρχει, το Close-Up (1990). Μια πραγματική ιστορία ανασυντίθεται με τον Κιαροστάμι να επιλέγει για πρωταγωνιστές της ταινίας τούς αληθινούς ήρωες του περιστατικού. Ένα αδιανόητο εγχείρημα, μέρος του οποίου είναι και ο έτερος μεγάλος ιρανός σκηνοθέτης Μοχσέν Μαχμαλμπάφ. Εδώ πλέον πραγματικότητα και μυθοπλασία καταργούνται και μια ανώτερης (αισθητικής) τάξης αφήγηση παίρνει τα ηνία. Κάθε κάδρο τού Κιαροστάμι είναι ένας ζωγραφικός πίνακας, κάθε cut είναι μια υπόσχεση.
Όταν ανακαλύπτεις τη φιλμογραφία τού Κιαροστάμι μια αποκάλυψη συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου αλλά και μέσα στην καρδιά σου. Υπήρξε ένας τολμηρός δημιουργός, υπό την έννοια ότι χωρίς κανένα δισταγμό χειρίστηκε την κινηματογραφική γλώσσα όπως του υπέβαλλαν οι ανάγκες έκφρασής του.
