Σκηνοθεσία: Βίμ Βέντερς
Σενάριο: Βιμ Βέντερς
Παίζουν: Πίνα Μπάους, Ρεγγίνα Αντβέντο
Παραγωγή: Γερμανία, Γαλλία
Διάρκεια: 1 ώρα 43 λεπτά
Το 2011 παρουσιάζεται στο 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, το ντοκιμαντέρ Πίνα Μπάους σε τρισδιάστατη έκδοση, σε σκηνοθεσία του σπουδαίου Γερμανού σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς. Είναι βασισμένο στην δουλειά της διάσημης Γερμανίδας χορεύτριας, χορογράφου, οραματίστριας του χοροθεάτρου και διευθύντριας μπαλέτου του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ.
Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί την πεπατημένη, χωρίς κανένα ιδιαίτερα πρωτότυπο στοιχείο αφήγησης σε όλη την πορεία του. Αυτό βεβαία δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα για τα μάτια του θεατή, καθώς δεν απεμπολείται το κύριο νόημα σχετικά με την αξιομνημόνευτη πορεία της Πίνα Μπάους στον χώρο που αγάπησε και διακρίθηκε. Ο σκηνοθέτης θα μας δείξει επιλεγμένα πλάνα από παραστάσεις, που βασίζονται σε μια από κοινού επιλογή που είχε γίνει με την βοήθεια της Μπάους όσο ήταν εν ζωή, όπως: «Café Müller», «Le Sacre du printemps», «Vollmond», «Kontakthof» και άλλες χορογραφίες.
Τα κοντινά πλάνα καθώς και ο σκοτεινός φωτισμός τον βοηθούν να πετύχει το βάθος που θέλει, για να καταδείξει τα αισθήματα με τα οποία είναι πλημμυρισμένοι οι χορευτές και πώς η κινησιολογία και οι εκφράσεις τους μάς δίνουν απλόχερα, έστω και μη ζωντανά, την ένταση που τους διαπερνά, σύμφωνα με το σενάριο της εκάστοτε παράστασης. Η μουσική επένδυση του ντοκιμαντέρ, την οποία είχε επιλέξει η χορογράφος για τις παραστάσεις της, είναι εξαίσια και συνδέεται άρρηκτα με την κινησιολογία που θέλουν να πετύχουν οι χορευτές. Όλα αυτά τα πλάνα διακόπτονται ομαλά για να παρατεθούν οι συναισθηματικά φορτισμένες μίνι συνεντεύξεις των μαθητών της Πίνα Μπάους. Μιλούν για το έργο της, το πώς την έζησαν αλλά και την προσπάθεια της να παίρνει πάντα από τους μαθητές της το καλύτερο, ως προς την απόδοσή τους.
Εν κατακλείδι, πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας 106 λεπτών, που προσπαθεί να δείξει το μεγαλείο τής Πίνα Μπάους, εχγείρημα που μπορεί να ισορροπήσει σε μια ατάκα της: «Να χορεύεις για την αγάπη». Αυτός ο χορός για την αγάπη καταφέρνει να κυλήσει τελείως αβίαστα μέσα στο ντοκιμαντέρ, χωρίς τρομερά συναισθηματικά φορτισμένες εναλλαγές, αλλά με μία συγκεκριμένη σταθερή πορεία που δίνει την δυνατότητα και στον πιο άσχετο περί χορού θεατή να τον απολαύσει από μια άλλη οπτική, που σίγουρα δεν έχει συνηθίσει. Αυτή του χοροθεάτρου.
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
