Πληροφορίες:
Διάρκεια: 120′
Κορεατική ταινία, Σκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-Γουκ, Παίζουν οι: Τσόι Μιν Σικ, Γκανγκ Χίε-Τζουνγκ, Γιου Τζι-Ταέ
Tαινία – ορόσημο του κορεατικού σινεμά και του παγκόσμιου κατ’ επέκταση από τον Παρκ Τσαν-Γουκ βραβευμένη με το Μέγα βραβείο Φεστιβάλ Καννών το 2004. Θέμα της, το διαχρονικό ψυχοφθόρο συναίσθημα που «κυνηγάει» και εγκλωβίζει τον ανθρώπινο εγκέφαλο: την εκδίκηση. Στην περίπτωση του Νοτιοκορεάτη σκηνοθέτη πραγματώνεται και διαποτίζεται στο κεφάλι του ήρωα η βιβλική φράση: «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
Η ροή της καθημερινότητας διακόπτεται απότομα έξω από έναν τηλεφωνικό θάλαμο για έναν απλό συνηθισμένο άντρα τον Ο Ντε-Σου (Τσόι Μιν Σικ) που περιμένει τον φίλο του να τελειώσει την τηλεφωνική συνομιλία με την κόρη του. Απαγάγεται από αγνώστους και μένει φυλακισμένος σ’ ένα δωμάτιο χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο επί 15 χρόνια αγνοώντας την αιτία του εγκλεισμού του. Η πολυετής φυλάκισή του με μονή παρέα μια τηλεόραση θα τον μετατρέψει σ’ ένα άγριο θηρίο. «Η εκδίκηση είναι μέρος του εαυτού μου» θα πει σε κάποια χρονική στιγμή στην σύντροφό του (Γκανγκ Χίε-Τζουνγκ). Ουσιαστικά με αυτή την φράση που εμπεριέχει την λέξη της εκδίκησης θα δηλώσει και την πεμπτουσία που τον κρατάει σε ψυχική, πνευματική και σωματική εγρήγορση καθώς είναι η μοναδική του σκέψη για να βρει και έπειτα να τιμωρήσει αυτόν που φέρει την ευθύνη για την στέρηση της ελευθέριας του από το μακρινό 1988 μέχρι το 2003. Προσπαθεί να θυμηθεί και να γράψει σ’ ένα τετράδιο όσους έκανε κακό κατά την διάρκεια της ζωής του, αλλά το ψάξιμο του είναι εν τελεί μάταιο. Όταν τελικά απελευθερωθεί, θα ξεκινήσει μια αγωνιώδη, συγκλονιστική περιπέτεια για να ανακαλύψει αυτόν που διάλεξε να ελέγχει την ζωή του μαεστρικά και τον ανάγκασε να συμμετέχει σ’ ένα απίστευτο θρίλερ με κατάληξη που δεν θα περίμενε ποτέ ο ίδιος.
Άρτια ταινία σε όλη της τη ροή από άποψη δομής και σεναρίου, για το πως εξελίσσεται χρονικά η ιστορία, δίχως κενά και με απαντήσεις στον θεατή που δίνονται με βαθμιαία ένταση και τον κρατούν σε αγωνιά μέχρι το ανατρεπτικό τέλος της. Η μουσική επένδυση της ταινίας είναι εκπληκτική σε όλη την διάρκειά της με έμφαση στην κλασική μουσική σε αρκετές σκηνές. Τελικά η ουσιαστικά εσωτερική ερώτηση – αναζήτηση που κάνει ο ήρωας με την φράση «αν και είμαι χειρότερος από κτήνος, δεν αξίζει να ζω;» προς το τέλος της ταινίας, δείχνει και την λεπτή γραμμή που χωρίζει τα όρια που ξεπερνά ο άνθρωπος όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά την ανθρώπινη φύση του κόντρα στα συναισθήματα του και στην συγκεκριμένη περίπτωση: την εκδίκηση.
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
