Σκηνοθεσία: Παντελής Βούλγαρης
Παραγωγή: Πάνος Παπαδόπουλος
Σενάριο: Παντελής Βούλγαρης, Γιώργος Σκαμπαρδώνης
Πρωταγωνιστές: Θανάσης Βέγγος, Δημήτρης Καταλειφός, Γιώργος Αρμένης, Κώστας Καζανάς, Στέλλα Καζάζη
Μουσική: Σταμάτης Σπανουδάκης
Μοντάζ: Ντίνος Κατσουρίδης
Παραγωγή: Ελλάδα, 1998
Διάρκεια: 121΄
Διακρίσεις: Η ταινία απέσπασε δύο βραβεία μακιγιάζ και Α΄ ανδρικού ρόλου (Γιώργος Αρμένης) στα Κρατικά Βραβεία Υπουργείου Πολιτισμού του 1998
Χαρώνειο Νόμισμα
Ένας καθηγητής της αρχαιολογίας μένει μόνος στην Θεσσαλονίκη (Δημήτρης Καταλειφός). Ιδιαίτερα απορροφημένος μέσα από την εργασία του και την ανακάλυψη ενός αρχαίου ασύλητου τάφου, παλεύει να ξεπεράσει την πρόσφατη τραγική απώλεια του γιου του, Αλέξη. Με την ενδόμυχη πικρία να τον κυνηγάει συνεχώς, καταλήγει με την βοήθεια ενός λοχία σ’ ένα απομακρυσμένο φυλάκιο της Ξάνθης, ώστε να δει το σημείο στο οποίο «έφυγε» ο γιος του. Προσπαθώντας έτσι να αναζητήσει εσωτερικές απαντήσεις ώστε να λυτρωθεί και να κατανοήσει τι οδήγησε σε τούτη τη μάταιη πράξη τον γιο του.
Η Τελευταία Νανόχηνα
Ένα ζευγάρι επιστημόνων ορνιθολογίας από τη Νορβηγία επισκέπτεται το Δέλτα του Έβρου, στο πλαίσιο μιας μελέτης για την εποχική μετανάστευση ενός σπάνιου είδους νανόχηνας που απειλείται με εξαφάνιση. Εκεί, συναντούν τον θηροφύλακα και πρώην κυνηγό, τον κυρ Αντώνη (Θανάσης Βέγγος). Ο κυρ Αντώνης είναι ένας λαϊκός, απλός και ευαίσθητος άνθρωπος ο οποίος μένει μόνος χρόνια στη καλύβα του, όπου τους καλοδέχεται και τους προσφέρει μία παραδοσιακή φιλοξενία. Ως εξαίρετος γνώστης του υδροβιότοπου, που αποτελεί ουσιαστικά το σπίτι του, τους καθοδηγεί στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν το πτηνό. Μέσα από την αγάπη του για τον τόπο αυτό, τους παρουσιάζει την πληθώρα των καταστροφικών αλλαγών που ήδη συντελούνται, καθώς και την ζημιά από το αλόγιστο παράνομο κυνήγι. Η ενσυναίσθησή του για τον τόπο που αγαπάει, νιώθοντας το κομμάτι του, και η λατρεία για τα πλάσματα που τον συντροφεύουν εκεί, τον οδηγούν σε μία βίαιη πράξη.
Βιετνάμ
Ο μεγαλέμπορος επίπλων στο Κιλκίς Μάκης Τσετσένογλου (Γιώργος Αρμένης) είναι στα χωρίσματα με την γυναίκα του η οποία ήδη του έχει πάρει τα παιδιά που έχουν. Στην τελική συνάντησή τους, του εξηγεί πως έχει βαρεθεί το μέρος αυτό της επαρχίας και τον ίδιο και του ζητά οριστικά να το λήξουν. Ο κύριος Μάκης όπως χαρακτηριστικά τον αποκαλούν αρχίζει να περιπλανιέται τελείως στα χαμένα, καθώς δεν αντέχει μακριά από τα παιδιά του. Καταλήγει στο επαρχιακό σκυλάδικο που επισκέπτεται συχνά, το «Βιετνάμ». Εκεί θα βρει ένα νυχτερινό, προσωρινό ψεύτικο καταφύγιο για να πνίξει την εσωτερική θλίψη που τον διακατέχει, με αποτέλεσμα να προβαίνει σε πράξεις δίχως νόημα με αποκορύφωμα την τελευταία σκηνή. Ο ίδιος μετά από μία διονυσιακή μέθη και υπό την όλη φόρτιση που τον κυριεύει, καταλήγει να χορεύει ζεϊμπέκικο στο πρώτο φως της μέρας απομακρυνόμενος μέσα στα χωράφια υπό τη σκιά μιας συμβολικής εξωτερικής καταστροφής που όμως δεν μπορεί να νικήσει την δική του εσωτερική.
Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης χτίζει τρείς αυτοτελείς ιστορίες πάνω σε κοινά θεμέλια που άτυπα τις συνδέουν. Η βασική έννοια που διέπει και τις τρείς είναι η μοναξιά. Μία μοναξιά που πάντα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τον άνθρωπο από όποια πλευρά και αν προέρχεται. Είτε από το θάνατο κάποιου οικείου προσώπου, είτε από απώλεια ατόμου σε συναισθηματικό επίπεδο, είτε ακόμα και από προσωπική επιλογή. Όλες οι ιστορίες της ταινίας είναι γυρισμένες στη Βόρεια Ελλάδα. Μία καθόλου τυχαία επιλογή, καθώς ο σκηνοθέτης διαλέγει μέρη μοναδικής φυσικής ομορφιάς, χαρίζοντας υπέροχα μακρινά πλάνα που τα αναδεικνύουν. Διαλέγει μία Ελλάδα άγνωστη στο ευρύ κοινό και ξεχασμένη, όπως ξεχασμένοι νιώθουν οι πρωταγωνιστές μέσα στις διάφορες καταστάσεις που βιώνουν.
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
