Σκηνοθεσία: Μάικλ Τσιμίνο
Σενάριο: Μάικλ Τσιμίνο, Deric Washburn, Louis Garfinkle, Quinn K. Redeker
Παίζουν: Ρόμπερτ ντε Νίρο, Κρίστοφερ Ουόκεν, Τζον Σάβατζ
Παραγωγή: ΗΠΑ, 1978
Διάρκεια: 3 ώρες 3 λεπτά
Έχουν περάσει ήδη 42 χρόνια από το αριστούργημα του Ελαφοκυνηγού (η ταινία κέρδισε 5 Βραβεία Όσκαρ), όμως το κουβάρι της ιστορίας του δε διαφέρει διόλου από την σύγχρονη ιστορία. Το πρώτο κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται σε μια μικρή πόλη στην Πενσυλβάνια της Αμερικής. Τρεις Ρωσοαμερικάνοι φίλοι δουλεύουν σε ένα τοπικό εργοστάσιο χάλυβα και έχουν μια τυπική καθημερινότητα πηγαίνοντας για δουλειά, μετά στο μπαρ – στέκι τους και φυσικά για ένα ιδιότυπο χόμπι το κυνήγι ελαφιού. Και οι τρείς, ο Μάικ (Ρόμπερτ Ντε Νίρο), ο Νικ (Κρίστοφερ Γουόκεν) και ο Στίβ (Τζόν Σάβεϊτζ) έχουν αποφασίσει και έχουν ήδη καταταγεί στο στρατό με σκοπό να συμμετέχουν στο πόλεμο του Βιετνάμ, αφήνοντας πίσω ο καθένας την προσωπική του ζωή και τα αλλά προβλήματα που έχουν, προσπαθώντας να συμμετάσχουν στο ματαιόδοξο αυτό πόλεμο.
Το δεύτερο κουβάρι απλώνεται στο χαοτικό εμπόλεμο κράτος του Βιετνάμ, και λαμβάνει χώρα μεταξύ της ζούγκλας και της Σαϊγκόν. Εκεί οι τρεις τους μαζί με άλλους Αμερικανούς στρατιώτες συλλαμβάνονται σε μια συμπλοκή από τους σκληρούς στρατιώτες των Βιετκόνγκ και αναγκάζονται να συμμετάσχουν στο παρανοϊκό «παιχνίδι» της ρωσικής ρουλέτας. Η μοίρα θα σταθεί με το μέρος τους καθώς καταφέρνουν να αποδράσουν. Μετά την απόδραση εξαφανίζονται και ο καθένας παίρνει μια διαφορετική πορεία στη ζωή του με παρακαταθήκη τις οδυνηρές μνήμες που συνέλεξαν από το Βιετνάμ να τους πληγώνουν καθημερινά μέχρι τα όρια της τρέλας. Ο πιο δυνατός ψυχολογικά από την παρέα, Μάικ, επιστρέφει στην πατρίδα και προσπαθεί να επαναφέρει τη ζωή σε μια κανονικότητα μαζί και με τη βοήθεια του κρυφού του έρωτα, την Λίντα (Μέριλ Στριπ). Ταυτόχρονα ξεκινάει αγωνιωδώς να ψάχνει για την κατάληξη των άλλων δυο φίλων του που εξαφανίστηκαν μετά το συμβάν της απόδρασης. Η επιμονή του θα τον οδηγήσει σε απαντήσεις και για τους δυο φίλους του, μόνο που δεν θα το γεμίσουν με ανακούφιση.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης Μάικλ Τσιμίνο (εκτός από τη σκηνοθεσία, ανέλαβε τη συγγραφή μέρους του σεναρίου και την παραγωγή) κερδίζει με την πορεία που εξιστορεί τα γεγονότα, την ένταση των απαντήσεων που θέλει να λάβει ο θεατής. Κατά τη διάρκεια της ταινίας νιώθει κανείς την προσπάθεια της ανάλυσης του εσωτερικού κόσμου των ηρώων χωρίς από την άλλη να χάνει την αντικειμενική απεικόνιση του πραγματικού κόσμου, της βαρβαρότητας και των συνεπειών που είχε ο πόλεμος του Βιετνάμ στην αμερικανική κοινωνία. Ένας ουσιαστικά αναίτιος πόλεμος, με χιλιάδες απώλειες σε ανθρώπινο επίπεδο που οδήγησε σε βιασμένα μυαλά και συνειδήσεις. Μία κατάσταση που αν μπορεί απλά να ειπωθεί με δυο λέξεις, θα συνοψιζόταν στο διάλογο του μπαρ όταν ο Μάικ ρωτάει τον πρασινοσκούφη (άρτι αφιχθέντα από το μέτωπο του πολέμου) για την όλη κατάσταση που επικρατεί στο Βιετνάμ.
– Μπορείς να μας πεις πώς ήταν εκεί;
– Γάμα τα…
Λεωνίδας Ρηγόπουλος
