Σκηνοθεσία: Angelo Madsen Minax
Σενάριο: Angelo Madsen Minax
Παίζουν: Angelo Madsen Minax
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2021
Διάρκεια: 1 ώρα 26 λεπτά
Τρανς σκηνοθέτης επιστρέφει στη γενέτειρά του θέλοντας να ανακινήσει τον μυστηριώδη θάνατο της τρίχρονης ανιψιάς του. Αναπόφευκτα, η τραγική αυτή υπόθεση θα ξύσει πληγές από το οικογενειακό παρελθόν, φτάνοντας ως τη δική του διαδικασία μετάβασης. Αυτή η σύνδεση των δύο γεγονότων είναι που αποτελεί το ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας που έλαβε ειδική μνεία στο L.A. Outfest.
Οι δύο άξονες στους οποίους κινείται η υπόθεση του ντοκιμαντέρ «Κόντρα στο Ρεύμα», εμπλέκονται και τα σημεία τομής αποτελούν κορυφώσεις της δημιουργίας του Angelo Madsen Minax, ενός σκηνοθέτη που έκατσε πίσω και μπροστά από την κάμερα και αναζήτησε την αλήθεια για γεγονότα καθοριστικά στον βίο της πατρικής του οικογένειας. Αντιμετώπισε μάλιστα απρόσμενες απαντήσεις από τους γονείς του, οι οποίοι δεν έκρυψαν την σκληρότητά τους, που προφανώς πηγάζει από την φανατική προσήλωση στα πιστεύω τους. Είναι μορμόνοι και θεωρούν σκοπό της ζωής τους την απόκτηση και το μεγάλωμα παιδιών. Αυτή τους η πεποίθηση εισάγεται στην ταινία, τόσο από τα λεγόμενά τους, όσο και από τα πλάνα από οικογενειακά βίντεο, η πληθώρα των οποίων και το άπλωμά τους στον χρόνο, αποτυπώνουν μια τυπική επιμέλεια. Τεκμήρια για την comme il faut ανατροφή των παιδιών.
Θραύσματα μνήμης, ένα πραγματικό κομμάτιασμα της αναμνήσεων του Angelo, οι εικόνες από τις «χαρούμενες» στιγμές των παιδικών του χρόνων έρχονται να αντιπαρατεθούν στην παγωμένη ατμόσφαιρα που βρίσκει στο πατρικό του όταν επιστρέφει. Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει το φιλμάρισμα του ντοκιμαντέρ του – μια πολύ προσωπική δουλειά σε κάθε περίπτωση – ανιχνεύεται πολύ καλά στη σκηνή που αποτελεί αναπαράσταση μιας ψυχρής οικογενειακής συνάντησης σε ένα fast-food, λίγες μέρες μετά τον θάνατο της μικρής του ανιψιάς. Θεωρεί καθήκον του να πάει πίσω στο χρόνο, με πρώτη στάση τα αίτια του θανάτου του μικρού παιδιού. Και δοθείσης της ευκαιρίας, αναζητά την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τις επιλογές του, τις συνθήκες που τον επηρέασαν και τον διαμόρφωσαν.
Η ψευδής συνείδηση των ανθρώπων του περιβάλλοντός του μπλοκάρουν το δρόμο του. Τα κρύα τους λόγια, η αρρωστημένα ψύχραιμη αντιμετώπισή μιας τραγωδίας σε αντιπαράθεση με την απάνθρωπη στάση τους στην κατεύθυνση που παίρνει το παιδί τους, είναι όλα αμήχανα σημεία αδιαλλαξίας και εγωισμού. Σκηνοθετικά, το βλέμμα του στρέφεται στους παγωμένους όγκους της πατρίδας του, στις αψυχολόγητες ματιές των (πρώην) οικείων του και στην ομορφιά κάθε τόπου όταν γίνει η απαραίτητη αφαίρεση των ανθρώπινων επιλογών. Το αποτέλεσμα είναι συγκινητικό.
Ανδρέας Άννινος
