από τον σιν-ένοχο Νικόλαο Ε. Καββαδία
Το Κέηπ Τάουν, σύμφωνα με τους New York Times, είναι ο υπ΄αριθμόν ένα τουριστικός προορισμός παγκοσμίως. Κάποιοι άλλοι το θεωρούν την καλύτερη πόλη στον κόσμο. Ούτε να διαψεύσω μπορώ, ούτε να επιβεβαιώσω.
Το Κέηπ Τάουν, που είδα στο εξαιρετικό ντοκυμανταίρ “Mother City” έχει άλλο πρόσωπο, άσχημο. Σαν την μητέρα, που ξεχωρίζει τα παιδιά της.
‘Εγραψα στο φατσοβιβλίο γιά την ταινία:
MOTHER CITY ή ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
Tαξιδεύω μέσα στην νύχτα βλέποντας – τι άλλο? – μιά ταινία.
Από την μιά είμαι θυμωμένος κι από την άλλη ευτυχισμένος. Γιατί το ντοκυμανταίρ “Mother City” δεν είναι ένα οποιοδήποτε ντοκυμανταίρ. – https://www.mothercitydocumentary.com/the-team
Η Miki Redelinghuys και η Pearlie Joubert, που το δημιούργησαν, μας θυμίζουν μέσα από τον αγώνα των καταφρονεμένων γιά στέγαση στην περιοχή Sea Point του Cape Town, πρώτα και πάνω απ΄όλα, τι είναι και πώς λειτουργεί μιά Πραγματική Κατάληψη.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος των ανάμεικτων συναισθημάτων, που με κατακλύζουν καθώς βλέπω την ταινία.
Θυμωμένος με την κατάντια της κατάληψης στην αφιλόξενη πόλη μου κι ευτυχής, που σε μιά άλλη πόλη, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι – χρειάζεται να αναφέρω το χρώμα του δέρματός τους? – καταλαμβάνουν σκοπίμως εγκαταλελειμμένη δημόσια περιουσία, αρχικά γιά να την σώσουν από το στόμα των (λευκών) αρπακτικών και στην συνέχεια να διεκδικήσουν την μεταμόρφωσή της σε σπίτια γιά τους αδυνάμους.
Το “Mother City” βραβεύθηκε με Ειδική Μνεία στο 31ο Φεστιβάλ Ντοκυμανταίρ του Σέφιλντ, συμμετέχοντας στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ.
Η Επιτροπή δικαιολόγησε την Βράβευση κάνοντας λόγο γιά “την γενναιότητα, το πάθος και την αφοσίωση” των δημιουργών της ταινίας και χαρακτήρισε το θέμα του σαν “μιά ιστορία, που πρέπει ο κόσμος να γνωρίζει”.
Ελπίζω κάποια στιγμή να κατορθώσω να μοιρασθώ μαζύ σας – διά “γυμνού οφθαλμού”, πάντα – αυτό το εξαιρετικό ντοκυμανταίρ. Φυσικά στην Μεγάλη Οθόνη του Θεάτρου Λιθογραφείον.”
Το Κέηπ Τάουν θεωρείται η Μητέρα Πόλη της Αφρικής.
Μιά πόλη, όμως, που δεν συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο σε όλα τα παιδιά της. Κάνει διακρίσεις, ανάλογα με το χρώμα και την οικονομική κατάστασή τους.
Οι πλούσιοι λευκοί θέλουν τους μαύρους να δουλεύουν γι’ αυτούς, αλλά αρνούνται να συνυπάρξουν.
Θεωρούν αδιανόητο οι μαύροι να μένουν στο κέντρο της πόλης και σε περιοχές δίπλα στην θάλασσα, όπως το Sea Point. Το μπαλκόνι με θέα στην θάλασσα είναι μόνο γιά τους λευκούς.
Οι οικονομικά αδύναμοι μαύροι και οι άστεγοι θα πρέπει να είναι περιορισμένοι μακρυά από το κέντρο της πόλης, στις παράγκες των προαστίων.
Το 2016 η Κυβέρνηση θα κάνει ένα μοιραίο λάθος: ενώ η ανάγκη γιά στέγαση αυξάνεται ολοένα και περισσότερο, αποφασίζει να πουλήσει σε ιδιώτη επενδυτή το παλιό Σχολείο Tafelberg στο Sea Point κι όχι να φτιάξει σπίτια γιά τους ταπεινούς και καταφρονεμένους.
Η αντίδραση στα κυβερνητικά σχέδια θα είναι άμεση και θα έχει το όνομα “Reclaim the City”.
Οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αποφασίζουν να διεκδικήσουν και να πάρουν πίσω την πόλη τους με πρωτοστάτη στον αγώνα τους τον νεαρό Nkosikhona Swartbooi, που από παιδί ένιωσε στο πετσί του την αδικία. Η μητέρα του δούλευε σαν οικιακή βοηθός (τό έγραψα ευγενικά…) σε σπίτι λευκών και ο πατέρας του σαν κηπουρός.
Σε πρώτη φάση οι διαμαρτυρόμενοι θα καταλάβουν το εγκαταλελειμμένο Woodstock Hospital και, κυριολεκτικά, θα το μεταμορφώσουν σ΄ ένα πανέμορφο συγκρότημα μικρών διαμερισμάτων γιά να μας θυμίσουν τι σημαίνει στην πράξη πραγματική κατάληψη.
Στην συνέχεια θα προσφύγουν στην Δικαιοσύνη ζητώντας να κηρυχθεί παράνομη η πώληση του Σχολείου Tafelberg.
Σε πρώτο βαθμό θα κερδίσουν, σε δεύτερο βαθμό θα χάσουν…
“Η Πολιτεία έχει υποχρέωση να φροντίζει γιά την στέγαση των αδυνάμων, αλλά όχι στο κέντρο της πόλης”, θα είναι το σκεπτικό της απόφασης,
Όσο γιά τον ηγέτη του “Reclaim the City” (ουσιαστικά η ταινία καταγράφει την ενηλικίωσή του, αφού στα επτά χρόνια γυρισμάτων θα γίνει και ο ίδιος πατέρας) τον ακούμε στο τέλος της ταινίας να λέει: “Κερδίσαμε κάποιες μάχες. Πιστεύω, ότι μας ακούνε. Δεν θα σταματήσουμε, όμως, να τους υπενθυμίζουμε,
ότι είμαστε εδώ!”.
Το Κέηπ Τάουν, που είδα στην ταινία δεν είναι μιά Μητρόπολη (Μητέρα Πόλη). Η ταινία “Mother City” είναι και με το παραπάνω.
Μητριά πόλη, Μητέρα ταινία.
