Σκηνοθεσία: Ματέο Τορτόνε
Σενάριο: Ματέο Τορτόνε, Μάθιου Γκράνιερ
Παίζουν: Κρίστιαν Ναζάριο Κάμπος, Χοσέ Λούις Ναζάριο Κάμπος, Χουάν Χοσέ Ναζάριο Κάμπος, Μαξιμιλιάνα Κάμπος Γκούζμαν, Νταμιά Σεγκούντο Βόσπεϊ, Χουάν Πέντρο Ναζάριο Κάμπος
Παραγωγή: Γαλλία – Ιταλία – Ελβετία, 2021
Διάρκεια: 1 ώρα 26 λεπτά
Ο Χόρχε εγκαταλείπει την επιχείρηση μοτο-ταξί που διατηρεί στα προάστια της Λίμα μαζί με την οικογένεια του, για να αναζητήσει την τύχη του ως μεταλλωρύχος στο ψηλότερο και πιο επικίνδυνο χρυσωρυχείο των Άνδεων στο Περού. Θαμμένη κάτω από έναν παγετώνα στο βουνό, η Λα Ρινκονάδα είναι η «πιο κοντινή πόλη στον ουρανό». Φιλοξενεί χιλιάδες εποχιακούς εργάτες όπως ο Χόρχε, που αναζητούν μια ευκαιρία και μια καλύτερη ζωή. Εδώ ξεκινά ένα ταξίδι γεμάτο οιωνούς, κατά το οποίο η πραγματικότητα εμπλέκεται με τη μαγεία και ο μύθος του πλούτου βασίζεται σε μια θυσία: κάθε τόσο, εργάτες του ορυχείου εξαφανίζονται μυστηριωδώς, αφού ο χρυσός ανήκει στον Διάβολο και ο Ελ Τίο ντε λα Μίνα απαιτεί θυσίες.
Η πόλη από ψηλά το βράδυ μοιάζει με φλέβα χρυσού στο ασπρόμαυρο φιλμ του Ματέο Τορτόνε. Όπως και η φλέβα χρυσού στα χρυσωρυχεία, έτσι και αυτή η φτιαγμένη από ελπίδες και όνειρα φλέβα είναι τόσο απατηλή, και ουσιαστικά νοηματοδοτείται από τον άνθρωπο και μόνο από αυτόν. Η σπανιότητα του χρυσού απαιτεί θυσίες, ευθέως συγκρίσιμες με τις θυσίες που απαιτούνται από τους ανθρώπους αν θέλουν να επιβιώσουν. Με την «όμορφη θραύση» – που καταγράφεται με ατημέλητα πλάνα – αποκαλύπτεται η μαγεία του χρυσού, η στιγμή εκείνη κατά την οποία ο ανέλπιδος γίνεται οπτιμιστής, ο φτωχός πλούσιος, ο εξαντλημένος αναγεννημένος, και ταυτοχρόνως το πολύτιμο ορυκτό εξουδετερώνεται μέσα στη ματαιότητα των πραγμάτων. Η φωτισμένη πόλη είναι μια γλυκιά φενάκη, τόσο φευγαλέα που με ένα ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων αποκαλύπτεται η απάτη της. Το επόμενο πρωινό η φλέβα χρυσού μετατρέπεται σε μόχθο, σκόνη, θάνατο.
Η επιλογή της ασπρόμαυρης κινηματογράφησης έχει οργανικό χαρακτήρα στη «Φλέβα Χρυσού». Τα σκούρα περιγράμματα συνιστούν το κέντρο της εικόνας, ενώ οι λαμπυρίζουσες φιγούρες που λούζονται στο εκτυφλωτικό χρυσό φως είναι υπενθυμίσεις της διαρκούς αναζήτησης καθησυχασμού. Ο χρυσωρύχος Χόρχε εμπλέκεται σε παιχνίδια με το διάβολο που παραπλανά τους επαγγελματίες του χρυσού, μηχανορραφεί με καμουφλάζ τις γυναικείες υπάρξεις που δρουν γύρω από τις σκοτεινές σπηλιές της απελπισμένης αναζήτησης κέρδους. Με ντοκιμαντερίστικη ματιά και την απαραίτητη φαντασιακή πινελιά, η «Φλέβα Χρυσού» λέει τις πολλές ιστορίες που υπόσχεται στο ξεκίνημα με στιβαρά μονοπλάνα μεγάλης διάρκειας, κατοπτρισμούς και ψευδαισθήσεις απότομα γειωμένες στο μαγικό βουνό του χρυσού πυρετού.
Η θυσία (το «παγκάτσο» σύμφωνα με την χρυσωρυχική περουβιανή διάλεκτο των Άνδεων) πραγματοποιείται για να εξευμενιστεί το πνεύμα του ορυχείου και η φλέβα χρυσού να παρουσιάσει όλο της το μεγαλείο, σκορπίζοντας ελπίδα και χαρά στον υλιστικά καθορισμένο κόσμο των εξαθλιωμένων. Που για να φροντίσουν το πνεύμα τους αφιερώνουν χρόνο σε ρημαγμένα μπαρ και καρναβαλικές γιορτές, συνεκδοχές της περίσσειας ζωής στο εσωτερικό μονοκόμματων ανθρώπων. Αυτών που γνωρίζουν ότι ο χρυσός ανήκει στο διάβολο και είναι έτοιμοι να κάνουν δουλειές μαζί του.
Η ταινία συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ανδρέας Άννινος
