ΣΤΗΝ PROCIDA Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΗ ΟΜΑΔΙΚΗ, ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΜΥΡΙΖΕΙ ΑΛΜΥΡΑ
Η τρίτη σελίδα του Ημερολογίου μου από φετινό Λοκάρνο μυρίζει θάλασσα και νιάτα.
Τα βασικά υλικά, δηλαδή, από τα οποία είναι φτιαγμένο το ντοκυμανταίρ “Rrocida“. –
https://www.locarnofestival.ch/festival/program/film.html?fid=7a226cac-ae8d-4bb8-9495-cfdfbffb2e3c&eid=
Μιά ταινία κινηματογραφικά εξαιρετική και πολύ σπάνια, όσον αφορά στον τρόπο δημιουργίας της.
Δεν είναι, άλλωστε, συνηθισμένο φαινόμενο μιά ταινία να έχει, ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά…δώδεκα σκηνοθέτες!
Ορίστε και τα ονόματά τους: Cecilia Catani, Giorgia Ciraolo, Enrica Daniele, Valentina Esposito, Angela Giordano, Simone Grieco, Rebecca Gugliara, Ernesto Raimondi, Giorgia Ricciardiello, Nina Rossano, Lucia Senatore, Dario Fusco.
‘Εντεκα κορίτσια κι ένα αγόρι, όλοι νέα παιδιά στην ηλικία, με ελάχιστη ή καμιά κινηματογραφική εμπειρία (τα περισσότερα δεν είχαν πιάσει ποτέ στην ζωή τους κάμερα!) και, χωρίς, τα περισσότερα να έχουν επισκεφθεί ποτέ τους το νησί της Πρόσιντα στην Καμπανία της Νοτιοδυτικής Ιταλίας.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά.
Το 2022 η Πρότσιντα, ένα πολύ όμορφο και, ακόμα, ήσυχο, Ναπολιτάνικο νησί (σε αντίθεση με τα πιό φημισμένα γειτονικά Ischia και Capri) γίνεται η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ιταλίας – πρόκειται γιά έναν θεσμό, που ξεκίνησε το 2015.
Αποφασίζεται, λοιπόν, να δημιουργηθεί ένα ντοκυμανταίρ γιά τη Πρόσιντα. Βλέπετε οι κινούμενες εικόνες μένουν και, το κυριότερο, ταξιδεύουν πολύ εύκολα ακόμα και σε διάσημα Φεστιβάλ σαν αυτό του Λοκάρνο.
Τα δώδεκα νέα παιδιά επιλέγονται και συμμετέχουν στο Procida Film Atelier 2022.
Εκεί με δασκάλες τις Caterina Biasiucci, Claudia Brignone και Lea Dicursi και κάτω από την καθοδήγηση του διάσημου, 65χρονου πολυβραβευμένου Ναπολιτάνου σκηνοθέτη Leonardo Di Costanzo, θα μάθουν, όσα χρειάζονται γιά να δημιουργήσουν μιά ταινία γιά την “Πρόσιντα”.
Ο Leonardo Di Costanzo σημειώνει: “Μαζύ με τα παιδά, από την μιά προβληματισθήκαμε γιά τον τρόπο, που θα διηγηθούμε την ιστορία κι από την άλλη, αμφισβητήσαμε την φόρμα και την πρόθεση της δημιουργίας μιάς ταινίας”.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι απολαυστικό και θα πρέπει να κάνει περήφανους και τις μαθήτριες και τις δασκάλες τους. Η ταινία είναι τόσο εξαιρετική, που, δίκαια, ο θεατής μπορεί να υποψιάζεται, μήπως πρόκειται γιά ακόμα μιά ταινία του σπουδαίου Leonardo Di Costanzo.
Κάτι άλλο, που κάνει ξεχωριστή την ταινία είναι η αριστοτεχνική αξιοποίηση του αρχειακού υλικού και η αριστοτεχνική ένταξή του στο σώμα της ταινίας, με αποτέλεσμα να έχουμε – όπως και στην πραγματική ζωή των ανθρώπων της Πρόσιντα – γοητευτικές βουτιές στο χρόνο. Από το παρελθόν στο τώρα και το αντίστροφο.
Δύο από τις δασκάλες των παιδιών, η 38χρονη Claudia Brignone και η συνομήλική της Lea Dicursi, είναι υπεύθυνες γιά το εξαιρετικό μοντάζ.
Δεν το κρύβω, ότι η “Procida” με συγκίνησε. Γεμάτη από θάλασσα, αληθινούς ανθρώπους όλων των ηλικιών και γνήσια αγάπη, με ταξίδευσε στα παιδικά μου χρόνια, και με άφησε να κάνω βουτιές, χωρίς να φοβούμαι μήπως η νοσταλγία με κρατήσει γιά πάντα στον βυθό.
Η ταινία συμμετέχει, μαζύ με άλλες 11 ταινίες, στο Τμήμα του Φεστιβάλ “Fuori concorso” – https://www.locarnofestival.ch/festival/film-sections/fuori-concorso.html.
Πρόκειται γιά ένα από τα προχωρημένα Τμήματα του Λοκάρνο. Οι υπεύθυνοι του Φεστιβάλ το περιγράφουν ως εξής:
“To Fuori Concorso είναι ένα σημείο συνάντησης των Ιστοριών και των Γλωσσών σε μια προσπάθεια εξερεύνησης της κινηματογραφικής αφήγησης. Από το τέλος των κινηματογραφικών ειδών στην απόπειρα δημιουργίας ενός νέου. Το Fuori Concorso είναι η απόλαυση της ελευθερίας, όπου ο κινηματογράφος γίνεται ένας τόπος συνεχών και χωρίς περιορισμούς ανακαλύψεων. Είναι η απόλαυση του κινηματογράφου κι όλων των δυνατοτήτων, που σου δίνει”.
Κράτησα, γιά το τέλος, το ακόμα πιό εντυπωσιακό. Διαβάστε προσεκτικά με τις δημιουργίες ποιών διάσημων σκηνοθετούν συγκατοικεί η ταινία μιάς δωδεκάδας νέων παιδιών, που, πριν δημιουργήσουν την δική τους ταινία, τα περισσότερα δεν είχαν πιάσει ποτέ στην ζωή τους κινηματογραφική κάμερα!
‘Εχουμε και λέμε: ” 5 Hectares”- Émilie Deleuze, Lovano Supreme – Franco Maresco, “Mademoiselle Kenopsia” – Denis Côté, Ricardo et la Peinture (Ricardo and Painting) – Barbet Schroeder, Topakk (Triggered)- Richard V. Somes, What Remains – Ran Huang – Best Secret Place –Caroline Poggi, Jonathan Vinel– Bonjour la langue – Paul Vecchiali, Conann – Bertrand Mandico, Mimì – Il principe delle tenebre (Mimì – Prince of Darkness) – Brando De Sica, Nous les Barbares – Bertrand Mandico (μικρού μήκους).
“Σκάω” ένα παιδικό χαμόγελο, όταν προσπαθώ να φαντασθώ πώς νιώθουν οι υπεύθυνοι της Καμπανίας, με τα κατορθώματα μιάς ταινίας, που η ανάθεσή της μπορεί να δημιούργησε ακόμα και γκρίνιες. Ξέρετε, τώρα. Ούνα ράτσα, ούνα φάτσα…
Μιά ταινία, που οι περισσότεροι ήσαν βέβαιοι, ότι έγινε γιά να γίνει κι αυτή γράφει την δική της ιστορία, ξεκινώντας το ταξίδι της από το διάσημο Φεστιβάλ του Λοκάρνο, συμμετέχοντας στο πιό ανατρεπτικό Τμήμα του!
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
trailer: https://www.youtube.com/watch?v=AHv74i60i00
παραγωγή: https://www.parallelo41produzioni.com/en/film/16-films/303-procida.htm
υστερόγραφο: ιδιαίτερο ενδιάφερον παρουσιάζει η – Ελληνικότατη, όπως φαίνεται – καταγωγή της λέξης “Procida”. Το αφήνω, όμως, να το ψάξετε μόνοι σας. Όπως και την ταινία.
