ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΛΓΕΡΙ
Το 76ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο ξεκίνησε ανεπίσημα την Δευτέρα, 31 Ιουλίου, μ’ ένα τρόπο απόλυτα ταιριαστό στην φυσιογνωμία του. Το Φεστιβάλ του Λοκάρνο μπορεί να γίνεται φέτος 76 χρόνων, αλλά, ευτυχώς, βρίσκει πάντα τρόπο και παραμένει παιδί.
Κατά συνέπεια βρίσκω απόλυτα ταιριαστή την επιλογή της ταινίας, που προβλήθηκε προφεστιβαλικά, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας, στην “Μεγάλη Πλατεία” της πόλης (Piazza Grande), εκεί, που στήνεται ο μεγαλύτερος, ίσως, στον κόσμο Θερινός Κινηματογράφος και 8.000 κινηματογραφόφιλοι (!!!), καθ΄όλη την διάρκεια της Γιορτής, αφήνονται και ονειρεύονται μέσα από την Μεγάλη Οθόνη.
Αυτό, λοιπόν, έγινε και με την ταινία κινουμένων σχεδίων “Linda veut du poulet!” (Chicken for Linda!) των Chiara Malta και Sébastien Laudenbach. – https://rb.gy/wsag4 –
Τo βράδυ της Τετάρτης, 2 Αυγούστου, έγινε στην “Μεγάλη Πλατεία” η επίσημη έναρξη του 76ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο.Προβλήθηκαν δυό ταινίες: η μικρού μήκους “Dammi” του Yann Mounir Demange – https://rb.gy/8tj7l– και η μεγάλη μήκους “L’Étoile Filante” (The Falling Star) των Fiona Gordon και Dominique Abel – https://rb.gy/b8xf8 –
Πριν την προβολή του “Dammi” έγινε η απονομή του Excellence Award Davide Campari στον ηθοποιό, ράπερ και παραγωγό Riz Ahmed.
Με το βραβείο αυτό (ένα από τα πολλά Ειδικά Βραβεία του Φεστιβάλ – https://rb.gy/efh38 ) κάθε χρόνο το Φεστιβάλ τιμάει “καλλιτεχνικές προσωπικότητες, που έχουν αφήσει το σημάδι τους στον σύγχρονο κινηματογράφο”.
Την πρώτη σελίδα από το τετράδιο με τις εντυπώσεις μου από το 76ο Λοκάρνο Λοκάρνο θα την αφιερώσω στον Riz Ahmed και την μικρού μήκους ταινία “Dammi” του Yann Mounir Demange.
Αρχικά οφείλω να ομολογήσω, ότι, μέχρι προχθές, αγνοούσα την ύπαρξη του Riz Ahmed. “Καλά πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο?”, μπορεί – και δικαιολογημένα θα έλεγα – να απορήσουν κάποιοι. “Μπορεί και παραμπορεί!”, θα τους απαντούσα.
Από την μιά, ποτέ μου δεν ισχυρίσθηκα, ότι τα γνωρίζω όλα κι από την άλλη, απολαμβάνω να ανακαλύπτω καθημερινά νέα πράγματα, ξέροντας καλά, ότι και πάλι τα κενά θα είναι τεράστια.
Το “Dammi” είναι μιά ταινία, μικρή μόνο σε μήκος. Η ταινία, ουσιαστικά, είναι αυτοβιογραφική και καταγράφει την απεγνωσμένη προσπάθεια του Demarge να βρει την χαμένη ταυτότητά του. Ο σκηνοθέτης (https://rb.gy/gek8r) γεννήθηκε στο Παρίσι (7 Νοεμβρίου του 1977) από Γαλλίδα μητέρα και Αλγερινό πατέρα.
Πολύ νεαρή η μητέρα του βρέθηκε να έχει τρία παιδιά από τρεις διαφορετικούς άντρες. Παίρνει τα παιδιά και καταφεύγει στο Λονδίνο χωρίς ποτέ της να αναζητήσει, πόσω μάλλον να επιστρέψει στο Παρίσι.
Ο ήρωας, που υποδύεται στο “Dammi” o Riz Ahmed ονομάζεται Mounir. Ο πατέρας του είναι Αλγερίνος, που ήρθε στο Παρίσι το 1968 και γιά να μην ντρέπεται αλλάζει το όνομά του σε Joe.
Πάμε αρχές του ’80 πίσω στο Λονδίνο. Ο ένας από τα μεγαλύτερα ετεροθαλή αδέρφια του σκηνοθέτη συμβουλεύει την μητέρα του να μην τον φωνάζουν Mounir, που είναι το βαπτιστικό του, αλλά σκέτο Yann. Πιστεύει, ότι έτσι θα η ζωή του θα είναι καλύτερη και, σίγουρα, πιό προστατευμένη. Ο ίδιος, δε, ο σκηνοθέτης, ενώ είναι γεννημένος στο Παρίσι, μισός Άγγλος και μισός Αλγερίνος, παρουσιάζεται σαν Λονδρέζος. Ουσιαστικά ντρέπεται γιά την καταγωγή του.
Στην ταινία, ο Mounir θα συναντήσει την Hafzia μιά πολύ όμορφη νεαρή Γαλλο – Αλγερίνα, που την υποδύεται η 31χρονη Ελβετίδα Souheila Yacoub (Climax, Les Affamés, Le Sel des larmes, Entre les vagues, De bas étage, En corps, Dune: Part Two), Τυνήσια από πατέρα και Φλαμανδή από μητέρα.
Η αγάπη της γιά τον μπερδεμένο Mounir θα τον βοηθήσει να κάνει την ντροπή του περηφάνια.
Στην ταινία, ενώ βλέπουμε τον Μουνίρ να αγκαλιάζει τον πατέρα του την ακούμε να λέει: ” Πίσω Από Το Παρίσι Θα Είναι Πάντα Το Αλγέρι”.
Σε κάποια νυχτερινή περιπλάνησή τους θα χαθούν σ΄ ένα μπαρ, που δίνει παράσταση η Isabelle Adjani, γεννημένη στην Γαλλία από Αλγερινό πατέρα και Βαυαρή μητέρα, που συμβούλευσε τον άντρα της να πετάξει το Mohammed και να κρατήσει μόνο το Cherif , μιάς και ηχούσε πιό…Αμερικάνικο!!! Άλλωστε και η ίδια η Αντζανί “έφαγε” το πανέμορφο Yasmina και κράτησε μόνο το Γαλλικότατο Isabelle…
Γιά το τέλος άφησα τον ίδιο τον Riz Ahmed. Σε αντίθεση με τον σκηνοθέτη είναι γέννημα – θρέμμα Λονδρέζος με γονείς Πακιστανούς. Το βαπτιστικό του είναι Rizwan κι όχι Riz.
Στο Λοκάρνο θα προβληθεί στην ενότητα του προγράμματος με τον απόλυτα Γκονταρικό τίτλο “Histoire(s) du cinéma” (“Ιστορία (ες) του Σινεμά”) και η ταινία “Mughal Mowgli” (Mogul Mowgli) του Αμερικανο-Πακιστάνου σκηνοθέτη Bassam Tariq – https://rb.gy/fft1s –
Στην ταινία ο Riz Ahmed, ουσιαστικά, υποδύεται τον εαυτό του.
Ο Riz Ahmed πρωταγωνιστεί και στην νέα, αγγλόφωνη αυτήν την φορά, ταινία του Χρήστου Νίκου “Fingernails”, το σενάριο της οποίας έγραψαν ο Νίκου, ο Σταύρος Ράπτης και ο Sam Steiner.
Η συγκλονιστική ερμηνεία του Riz Ahmed στον “Ήχο Από Μέταλλο” (Sound Of Metal, 2019) του Darius Marder ήταν το διαβατήριο γιά το “Fingernails”.



