ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟΥ
‘Ετσι θα χαρακτήριζα την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του 37χρονου, γεννημένου στο Καράκας, Βενεζουελάνου δημιουργού Nico(las) Manzano.
Αλήθεια, πόσες πιθανότητες έχει να φυτρώσει και πόσες ελπίδες να κρατηθεί στην ζωή ένα λουλούδι, που φυτρώνει στα πόδια του ηφαιστείου?
Μιά ανάλογη αγωνία νιώθεις και γιά τούτο το διαμαντάκι, το γεμάτο παράπονο, ανυποταξία και μουσική.
Αλήθεια, μπορεί μιά ταινία σαν το “Εγώ και Τα Πλάσματα” να αντέξει στα πόδια του ηφαιστείου του κινηματογράφου της εποχής μας? – https://www.locarnofestival.ch/en/festival/program/film/yo-y-las-bestias?fid=9f703387-6460-4719-bf2d-1b859635a764&l=en
Μιά διευκρίνιση: ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας είναι “Yo y Las Bestias“. Στα Εγγλέζικα “Me & the Beasts“.
Γιατί, λοιπόν, στην απόδοση του τίτλου στα Ελληνικά μετατρέπω τα Τέρατα σε Πλάσματα?
‘Οταν δείτε την ταινία, ελπίζω, ότι με βάση την γλώσσα του κινηματογράφου, θα θεωρήσετε απόλυτα δικαιολογημένη (και ταιριαστή με την ταινία) την μικρή μεταφραστική αυθαιρεσία μου.
Από τις χιλιάδες ταινίες, που έχω δει τα τελευταία χρόνια – γιά τους γνωστούς λόγους τις περισσότερες μπροστά στην μικρή κι όχι στην Μεγάλη Οθόνη… – νιώθω, ότι η ταινία του Nico Manzano θα ζει δίπλα μου γιά πολύ καιρό. Μπορεί και γιά πάντα.
Στην δική μου ζωή η ταινία του Manzano θα είναι όπως τα Παράξενα Κι Όμορφα Κίτρινα Μασκοφορεμένα Πλάσματα στην ζωή του Andrés, του ήρωα της ταινίας (καταπληκτικός στον ρόλο του ο Jesús Nunes).
Ο Αντρές, είναι κοντά στα τριάντα του, μένει με την ευκατάστατη μητέρα και δουλεύει σ’ ένα Εργαστήριο.
Ζει από και γιά την Μουσική. Κιθαρίστας και βασικός συνθέτης του εναλλακτικού συγκροτήματος Los Pijamistas.
Από τα πρώτα πλάνα της ταινίας, στην πρόβα του συγκροτήματος λίγο πρίν από μιά συναυλία, είναι ξεκάθαρο, ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα συγχρονισμού. Όχι μόνο ανάμεσα στον κιθαρίστα και στον μπασίστα, κάτι, που θα μπορούσε να διορθώσει ο μετρονόμος.
Υπάρχει μεγάλη απόσταση στην στάση ζωής ανάμεσα στον Αντρές και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Γιά πολιτικούς λόγους ο Αντρές δεν συμφωνεί με την συμμετοχή των Los Pijamistas στην προγραμματισμένη συναυλία. Οι υπόλοιποι μουσικοί έχουν αντίθετη άποψη κι έτσι ο Αντρές παίρνει την κιθάρα και τις συνθέσεις του και τραβάει τον δρόμο του.
Πιστεύει, ότι ένας μήνας του αρκεί γιά να ολοκληρώσει τον πρώτο προσωπικό δίσκο του.
‘Αδεια άνευ αποδοχών από το Εργαστήριο και καταφύγιο στο Macuto, ένα περιβόητο θέρετρο, μιά ανάσα από το Καράκας (Πάτρα – Αίγιο, ας πούμε).
Στο νοικιασμένο δωμάτιο ο Αντρές θα δώσει την μάχη του και θα προσπαθήσει να έχει αίσιο τέλος η δύσκολη γέννα.
Είναι μόνος του ή έχει στο πλευρό τα Παράξενα Κι Όμορφα Κίτρινα και Μασκοφορεμένα Πλάσματα?
Εδώ, λοιπόν, ο σκηνοθέτης δίνει και, κατά την γνώμη μου, κερδίζει το μεγάλο στοίχημα, που βάζει, δημιουργώντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του.
Με μοναδική δεξιοτεχνία μας βυθίζει στην αμφιβολία: τα Παράξενα κι Όμορφα Κίτρινα Πλάσματα υπάρχουν – έστω στην φαντασία του Αντρές – και τον βοηθούν να δημιουργήσει ή όλο αυτό το ταξίδι γιά την δημιουργία του προσωπικού του δίσκου είναι ακόμα ένα πλάσμα της καλπάζουσας φαντασίας του, στην οποία καταφεύγει γιά να μην τον ξεκάνει η βαρετή πραγματικότητα?
Η αμφιβολία μεγαλώνει περισσότερο, όταν ο σκληρός δίσκος, τελικά, δεν έχει απολύτως καμιά μουσική, απολύτως κανέναν ήχο…
Ο Αντρές ισχυρίζεται, ότι τα αρχεία χάθηκαν από τον σκληρό δίσκο λόγω βλάβης.
Το τέλος της ταινίας, πραγματικά, θα την απογειώσει!
Η ταινία του Nico Manzano δεν είναι φετινή. Συνεπώς δεν είναι μιά από τις πάρα πολλές παγκόσμιες και μη πρεμιέρες, που φιλοξενεί κάθε χρόνο το διάσημο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Σαν ταινία του 2021 έχει ταξιδεύσει σε αρκετά Φεστιβάλ του κόσμου, διεκδικώντας το ενδιαφέρον των κινηματογραφοφίλων, αλλά και τα Βραβεία.
Η ταινία ξεκίνησε το ταξίδι της το 2021 από το Ταλίν της Εσθονίας και το σημαντικότατο Tallinn Black Nights Film Festival, γιά να περάσει στην συνέχεια από Αρχεντίνα και Mar de Plata, ενώ το 2022 συμμετείχε στα: Rizoma Film Festival (Μαδρίτη και…παντού! – https://www.rizomafestival.com/), Sopot Film Festival (Πολωνία – http://www.sopotfilmfestival.pl/, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Μπέλο Οριζόντζι στο Μπραζίλι (https://cinebh.com.br/2022/filme/eu-e-as-bestas/), Cine Las Americas International Film Festival στο Austin στο Texas (https://www.austinfilm.org/films/me-and-the-beasts/), Chicago Latino Film Festival, Milwaukee Film Festival, San Diego Latino Film Festival, Cartagena Film Festival στην Κολομβία.
Στο 18ο Φεστιβάλ Βενεζουελάνικου Κινηματογράφου, που γίνεται στην Merida της Βενεζουέλας η ταινία “σάρωσε” αποσπώντας 4 Βραβεία (Ταινίας, Πρώτης Ταινίας, Σκηνοθέτη και ‘Ηχου) και μία Ειδική Μνεία γιά την Ερμηνεία του Jesús Nunes. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η συμμετοχή της ταινίας στο Λοκάρνο δεν είναι καν πρωτιά ούτε γιά την Ελβετία, μιάς και τον περασμένο Ιανουάριο η ταινία συμμετείχε στο πολύ ενδιαφέρον μουσικό – κινηματογραφικό Φεστιβάλ Norient και προβλήθηκε στην Βέρνη. – https://norient-festival.com/Me-the-Beasts
Τι ήταν, λοιπόν, αυτό, που έκανε τους υπευθύνους ενός Φεστιβάλ σαν αυτό του Λοκάρνο να παραβλέψουν αυτό το γεγονός και να ανοίξουν ακόμα μιά πόρτα σε μιά πολυταξιδεμένη ταινία?
Διόλου τυχαίο, ότι η ταινία συμμετέχει στο Τμήμα του Φεστιβάλ, που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο “Ανοικτές Πόρτες” – Open Doors και φέτος είναι αφιερωμένο στην σύγχρονη κινηματογραφίας της Λατινικής Αμερικής, με την προβολή 18 ΛατινοΑμερικάνικων ταινιών – 7 μεγάλου μήκους κι 11 μικρού μήκους – https://www.locarnofestival.ch/festival/film-sections/open-doors-screenings.html).
Θέλω να γράψω και γιά τον Nico Manzano, που δεν είναι μιά απλή περίπτωση δημιουργού. Πολυτεχνίτης, αλλά διόλου ερημοσπίτης.
Στην ταινία εκτός από σκηνοθέτης είναι σεναριογράφος, μοντέρ, παραγωγός και συνθέτης των περισσότερων ορχηστρικών κομματιών και τραγουδιών, που ακούγονται στην ταινία. – μπορείτε να τα ακούσετε εδώ: https://www.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_lo5Mb20zOlYyAgcohR1sRwrq9L-VSedtE
Είμαι, όμως, αρκετά κουρασμένος και θα γράψω γιά τον Nico Manzano μιάν άλλη φορά.
Γιά την ώρα παραθέτω τους συνδέσμους από δυό πολύ ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις του: η μιά στα Εγγλέζικα – https://inbetweendrafts.com/interview-venezuelan-director-nico-manzano-on-his-debut-film-yo-y-las-bestias/ – και η άλλη, με τον φοβερό τίτλο “Είμαι Ένας Απογοητευμένος Ζωγράφος” – στα Ισπανικά: https://cronica.uno/cineasta-nico-manzano-creo-que-soy-un-pintor-frustrado/.
Τώρα, που το ξανασκέπτομαι, μόνο ένας απογοητευμένος ζωγράφος, θα ζωγράφισε μιά τέτοια ταινία – ζωγραφιά!
IMDb
