Θα μπορούσε να θεωρηθεί αυτοσαρκασμός το γεγονός, ότι ξεκινώ τις εντυπώσεις μου από το 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης γράφοντας γιά Ελληνικές ταινίες. Λέτε αυτό να οφείλεται στο γεγονός, ότι καλύπτω το Φεστιβάλ από απόσταση και βλέπω τις ταινίες στην μικρή, που δεν θα γίνει ποτέ Μεγάλη Οθόνη? Ή, μήπως οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στις ίδιες τις ταινίες?
Μέχρι την στιγμή, που γράφω αυτό το κείμενο, έχω δει τέσσερις Ελληνικές ταινίες(και θα δω ακόμα περισσότερες).
Τις αναφέρω με την σειρά, που τις είδα: Η περιπέτεια του βλέμματος του Δημήτρη Αθανίτη, Μονοκατοικία του Ιωακείμ Μυλωνά, Μινόρε του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, Ο τελευταίος ταξιτζής του Στέργιου Πάσχου.
Εντελώς τυχαία, αυτή, που ολοκλήρωσα την θέασή της πριν από λίγο, είναι και η πιό σημαντική απ΄όλες.
Τα τριάντα πρώτα λεπτά της “Μονοκατοικίας” σε κάνουν να πιστεύεις ότι θα δεις μιά από τις σπουδαιότερες Ελληνικές – κι όχι μόνο – ταινίες των τελευταίων ετών. Δυστυχώς τα υπόλοιπα εξήντα λεπτά, όχι μόνο δεν δικαιώνουν τα πρώτα τριάντα, αλλά, ουσιαστικά τα καταργούν… Η “Μονοκατοικία” είναι μιά τεράστια χαμένη ευκαιρία…
Το “Μινόρε” είναι, ευτυχώς, το ακριβώς αντίθετο της “Μονοκατοικίας”. Οι όποιες σεναριακές υπερβολές ή ευκολίες, δεν εκτροχιάζουν την ταινία,που, παρά τους κλυδωνισμούς, καταφέρνει να μην εκτροχιασθεί και να φτάσει στο τέρμα. Κάτι, που μοιάζει με ένα μικρό θαύμα, εάν αναλογισθεί κανείς, από πόσα ετερόκλητα υλικά είναι φτιαγμένη η “τρελή” αυτή ταινία: ρεμπέτικα πάνω σε στίχους του Καρυωτάκη, απειλητική ομίχλη, παράξενα όντα, που πολιορκούν την παραλιακή πόλη και επιτίθενται στους ανθρώπους, έναν Άγγλο ναύτη, που αναζητεί τον Έλληνα πατέρα του, μπουζούκια, που ρίχνουν…σφαίρες, μιά γη, που τρέμει, παπάδες υποκριτές, Αρχαιολατρεία και…σπλάτερ!
Η περιπέτεια του βλέμματος του Δημήτρη Αθανίτη παρουσιάζεται από τον δημιουργό της σαν μιά ταινία, που δεν έχει προηγούμενο, όχι στο Ελληνικό, αλλά στον παγκόσμιο κινηματογράφο! Πραγματικότητα ή ψευδαίσθηση?
Πριν από λίγο τελείωσα την θέαση της νέας ταινίας του 38χρονου Στέργιου Πάσχου “Ο Τελευταίος ταξιτζής”.
Το 2016 μας είχε εντυπωσιάσει με το “Αφτερλώβ”, την βραβευμένη πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Σημειώνω, ότι το “Αφτερλώβ” είχε προβληθεί στην Πάτρα, διά “γυμνού οφθαλμού”, τον Μάρτιο του 2018 σ’ ένα, σχεδόν, γεμάτο μικρόΠΑΝΘΕΟΝ.
Και ήταν μιά προβολή, που κατορθώθηκε επειδή ο δημιουργός της το θέλησε. Ελπίζω να συμβεί το ίδιο και με τον “Τελευταίο Ταξιτζή”.
Ο Στέργιος Πάσχος, παρ΄ότι είναι ακόμα σχετικά νέος (στην Ελλάδα “πατάς” τα σαράντα και σε θεωρούν ακόμα…νήπιο) δείχνει γοητευτικά ώριμος τόσο σαν σκηνοθέτης, αλλά, κυρίως, σαν σεναριογράφος.
Εκεί, που νιώθεις, ότι θα παγιδευθεί και θα καταφύγει σε μοιραίες ευκολίες και υπερβολές, εκεί, που λες “ωχ, θα πέσει από το σκοινί και θα γκρεμοτσακισθεί…”, αυτός βρίσκει τον τρόπο και ισορροπεί γοητευτικά!
Και σκαρφίζεται κάτι νέο, που οδηγεί την ταινία πιό πέρα, της δίνει κάτι από την ομορφιά του ψυχολογικού θρίλερ κι ενός γνήσιου ερωτικού, μά, πάνω απ’ όλα, ανθρώπινου δράματος.
Η ταινία του Στέργιου Πάσχου είναι ένα γοητευτικό δράμα, με ανθρώπους, που θέλουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά νομίζω, ότι ο Νίκος Νικολαΐδης είχε πει: “Θα έρθει μιά μέρα, που θα φοβόμαστε να βγούμε στον δρόμο κα να πούμε σε κάποιον Σ’ Αγαπώ!”.
Ο Στέργιος Πάσχος βγάζει στον δρόμο τον, από ανάγκη, ταξιτζή του, όχι γιά να μαζέψει ιστορίες, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, αλλά γιά να συναντήσει τον ‘Ερωτα. Αυτό είναι, που έχει ανάγκη κι όχι οι ιστορίες.
Θα γράψω κι αυτό: αυτή η ταινία θα άρεσε πολύ στο Κουρέλι. Θα την χαρακτήριζε “δικιά μας”.
Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί. Ιδιαίτερη μνεία στον Κώστα Κορωναίο (ταξιτζής) και στην Κλέλια Ανδριολάτου (η νεαρή κοπέλα, που θα φέρει τα πάνω-κάτω στην ζωή του ταξιτζή). Δυνατές ερμηνείες, αξιοθαύμαστες!
Στην φωτογραφία ο σπουδαίος Γιώργος Κουτσαλιάρης (“Μαγνητικά Πεδία”), ενώ στην μουσική ο Αλέξανδρος “The Boy” Βούλγαρης.
Θα επανέλθω.
Με πέντε λέξεις: Ο Τελευταίος Ταξιτζής: Σπουδαία Ταινία!
ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
Η περιπέτεια του βλέμματος: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/15283
Μινόρε: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/15256
Μονοκατοικία: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/15254
Ο τελευταίος ταξιτζής: https://www.filmfestival.gr/el/movie-tiff/movie/15242
